Κάποτε είχαμε τις μÎÏες Κοσκωτά. Και την εποχή Κοσκωτά. ‘Ενας μικÏοαπατεώνας από την ΑμεÏική είχε μετεξελιχθεί σε μεγαλοαπατεώνα στην Ελλάδα. Κάποτε ÎÏ€Ïεπε να συλληφθεί. ΑÏγήσαμε. Και άÏχισαν μετά οι διαπÏαγματεÏσεις. ‘Ηθελε και αυτός εγγυήσεις. Και στο μεταξÏ, ξεδιπλώθηκαν τα δημοσιογÏαφικά σεντόνια. ΜοίÏαζε ο Κοσκωτάς ενοχÎÏ‚ και καταδίκες. Ο μεγαλοαπατεώνας. Και το πολιτικό σÏστημα σείονταν. Και κÏατοÏσε ακόμα και τηγάνια. Για να τηγανίσει ιστοÏικά και πολιτικά Ï€Ïόσωπα.
Έπαιξαν πολλοί με τον Κοσκωτά. ΜεÏικοί νόμισαν ότι βÏήκαν την ευκαιÏία να κόψουν και να Ïάψουν το πολιτικό σÏστημα στα χÎÏια τους, τελικά αποδείχτηκε ότι ο Κοσκωτάς δεν κÏατοÏσε στα χÎÏια του τίποτα για να συναλλαγεί. ÎŒ,τι είχε κι ÏŒ,τι τελικά Îλεγχε, δεν ήταν παÏά τα στοιχεία Ï‚ δικής του ενοχής. Και μποÏεί Ï€ÏοσωÏινά να εξÎÏ„Ïεψε το πολιτικό σÏστημα σε επικίνδυν κοίτες θεσμικών υπεÏβολών, αλλά ο τελικός στόχος του δεν επιτεÏχθηκε. Οι θεσμοί άντεξαν. Τα πολιτικά Î Ïόσωπα μετÏήθηκαν, σÏμφωνα με τις δυνατότητÎÏ‚ τους και την Ï€ÏοσφοÏά τους τόπο. Και ο ίδιος ο Κοσκωτάς κατÎληξε στο κελί που του ανήκε.
Η ιστοÏία επαναλαμβάνεται. Με τον ΒαβÏλη αυτή τη φοÏά. Αναμφισβήτητα Î Ïόκειται για υπόδικο του ÎºÎ¿Î¹Î½Î¿Ï Ï€Î¿Î¹Î½Î¹ÎºÎ¿Ï Î´Î¹ÎºÎ±Î¯Î¿Ï…. Αν αυτά που γÏάφονται είναι σωστά. Αναμφισβήτητα βÏÎθηκε στο σταυÏοδÏόμι σημαντικών ενεÏγειών, αλλά και παλιανθÏωπίστικης συμπεÏιφοÏάς. Αν Ï€Ïόκειται βÎβαια να κÏατήσουμε κάτι από τα λεγόμενά του, από εκεί και Ï€ÎÏα είναι επικίνδυνος. Δεν Îχουμε μπÏοστά μας Îναν μάÏÏ„Ï…Ïα που να σÎβεται την αλήθεια. Δεν Îχουμε δίπλα μας Îναν πολίτη που να υπακοÏει σε γενικοÏÏ‚, αφηÏημÎνους και αποδεκτοÏÏ‚ κανόνες. ‘Εχουμε απÎναντί μας Îναν υπόδικο και κατηγοÏοÏμενο. Με πλοÏσια, μάλιστα, δÏάση, που καταγÏάφεται στο ποινικό του μητÏώο. Που δικαιοÏται να υπεÏασπιστεί το σαÏκίον του, χωÏίς καμιά ιδιαίτεÏη υποχÏÎωση Ï€Ïος την αλήθεια. Και με Îνα Ï€Ïόσθετο επιβαÏυντικό στοιχείο:
ΓνωÏίζει ο συγκεκÏιμÎνος το κλίμα των ημεÏών. Και τους φανεÏοÏÏ‚ ή κÏυφοÏÏ‚ παίκτες. Και ÏŒ,τι μποÏεί να αποκτήσει, ακόμη και αθÎμιτα ωφελήματα. Παίζοντας βÎβαια πάντοτε σε βάÏος της αλήθειας.
Το Ï€Ïόβλημα, όμως, για τον τόπο και το λαό μας δεν είναι ο συγκεκÏιμÎνος. Η Ελλάδα σήμεÏα ταπεινώνεται. Ταπεινώνεται και στα ΙεÏοσόλυμα. Κάποιοι δικαιολογημÎνα και κάποιοι Ï€Ïοσχηματικά φωνάζουν στους δÏόμους «Îξω οι’Ελληνες κατακτητÎς». Και κάποιοι τόλμησαν να κατεβάσουν και την ελληνική σημαία. ΤαυτόχÏονα, σι χιλιάδες και τα εκατομμÏÏια των οÏθόδοξων πιστών γεÏονται τα πικÏά αισθήματα της ματαίωσης και της αγωνίας χωÏίς ελπίδα. Για όλα αυτά και σε όλα αυτά, κανÎνας δεν Ï€ÏοσφÎÏει και δε διατυπώνει πειστικÎÏ‚ απαντήσεις και τεκμηÏιωμÎνες Ï€Ïοτάσεις. Τα μεγάλα πολιτικά κόμματα καταθÎτουν άχÏηστες Î Ïοτάσεις. Και οÏισμÎνοι μεγαλόσχημοι ιεÏάÏχες μας συναγωνίζονται στο κυÏιακάτικο κήÏυγμά τους, στο ποιος θα εκφωνήσει μπÏοστά στις τηλεοπτικÎÏ‚ κάμεÏες τον πιο υποκÏιτικό και ανοÏσιο λόγο. Όσα διαδÏαματίζονται αυτÎÏ‚ τις μÎÏες μοιάζουν και Θυμίζουν πεÏιοδεÏον θεατÏικό μπουλοÏκι. Που παίζει με κακόγουστο σκηνικό.
|