|
Όλα τα γεγονότα, που ΄χουν μαζευτεί μέχρι και χθες, είναι αρκετά για την πρώτη γραφή προσωρινών εκτιμήσεων. Ξέρουμε την έκταση των επεισοδίων. Και αρκετοί έχουν επιχειρήσει να διεισδύσουν σε βάθος. Ξέρουμε τους πρωταγωνιστές, τους στρατηγούς και τους δευτεραγωνιστές. Και τα ¨στρατά ¨ που έχουν εμπλακεί. Βλέπουμε ποιοι κινούνται στο προσκήνιο και διαισθανόμαστε ποιοι υπερδραστηριοποιούνται στο παρασκήνιο. Εκτός από τον ειδικό φρουρό, την οικογένειά του, τους φίλους του, μερικούς από τους συναδέλφους του και το θορυβώδη συνήγορό του, ελάχιστοι είναι εκείνοι που συζητούν στα σοβαρά τους ποικίλους εξωφρενικούς ισχυρισμούς του, ή εκφράζουν συμπάθεια σε ότι αυτός υποστηρίζει. Για όλα αυτά, ή τουλάχιστον για τα περισσότερα από αυτά, αρμόδιες είναι άλλες σελίδες και άλλες στήλες.
Σε ένα κρίσιμο, ιστορικά και πολιτικά, ερώτημα οφείλουμε να απαντήσουμε. Τι ειλικρινά θέλει η σημερινή νεολαία; Τι πραγματικά διεκδικεί;
Οι περισσότεροι έχουμε συμφωνήσει ότι η στυγερή δολοφονία αποτέλεσε σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής. Οι περισσότεροι, πάλι, έχουμε παραδεχτεί ότι οι κυβερνητικοί χειρισμοί της τραγωδίας δεν ήταν οι κατάλληλοι, πρόσφοροι και αναγκαίοι. Η κάθε ενέργεια και η κάθε παράλειψη ξεχωριστά είναι ικανές για να αποδείξουν κενό εξουσίας και απουσία κυριολεκτικά κυβερνητικής δράσης στα περισσότερα πεδία και χώρους της δημόσιας ζωής.
Νομίζω, όμως, ότι πρέπει να συμφωνήσουμε σε μία πρόσθετη αλήθεια. Ο ουσιαστικός πρωταγωνιστής της προηγούμενης εβδομάδας είναι η σημερινή ελληνική νεολαία. Όχι με το ίδιο πρόσωπο. Όχι φυσικά ενιαία. Αντιφατική η νεολαία μας συχνά. Απροσδιόριστη, όχι σπάνια. Επιθετική, δυναμική και σε κάθε επόμενο βήμα απορούσα ή και διστακτική. Κουκουλοφόρος κατ΄ εξαίρεση. Ροπαλοφόρος συχνότερα. Με σχέδια ή και λόγο. Δείχνει έτοιμη να κατεδαφίσει ακόμα και τα ¨ ιερά ¨ των προηγούμενων γενιών.
Δεν ξεκίνησε μαζί με τους κουκουλοφόρους.
Προηγουμένως δεν τους ήξερε. Δεν έδειξε, όμως, και αιφνιαδιασμένη από την ταυτόχρονη παρουσία τους ανάμεσά της. Τα γυμνά και ακάλυπτα πρόσωπα στο μεγάλο ποτάμι οργής και διαμαρτυρίας ήταν τα συντριπτικά περισσότερα. Συχνά, βέβαια, μιμήθηκαν τη συμπεριφορά ή και τις πρακτικές των κουκουλοφόρων.
Είναι καταγγελτική η σημερινή νεολαία. Όπως όλες οι προηγούμενες νεολαίες. Είναι στοχαστική ώρες- ώρες, αλλά όχι κατ΄ εντολή. Και δύσκολα πειθαρχημένη. Μας χρειάζεται, αλλά δεν το ομολογεί. Θέλει να πορευτεί μαζί μας, αλλά όχι με τους όρους μας. Και όχι με τους δοσμένους συσχετισμούς. Τα διαπραγματεύεται όλα μαζί μας. Χωρίς φυσικά να το εννοεί ως προς όλα.
Αν μείνουμε στα επεισόδια και τις ταραχές της προηγούμενης εβδομάδας, τότε δε θα έχουμε καταλάβει τίποτε. Είναι σωστή μέθοδος να κατανοούμε κάθε γεγονός μέσα στο ιστορικό πλαίσιο του και τις ιστορικές προοπτικές του.
Πολύ σύντομα και πολύ συνοπτικά:
Πρώτον: Ο κόσμος μας δεν περπατάει σωστά. Δεν κινείται στο πλαίσιο αξιών και ιδανικών, που ισχυριζόμαστε ότι μας διακατέχουν και κυριαρχούν. Η οικονομία δεν είναι αυτή που νομίζαμε. Ήδη τη χωρίσαμε σε οικονομία πραγματική και σε οικονομία χρηματοπιστωτική. Και, όχι άδικα, οικονομία ¨ φούσκα ¨ ή και παραοικονομία. Η νεολαία αυτή την πραγματικότητα τη θεωρεί απειλητική. Νιώθει ανασφαλής. Και δεν τη συμφέρει.
Δεύτερον: Η σημερινή νεολαία δεν υπολήπτεται τον κόσμο μας. Έστω κι αν τον χρησιμοποιεί. Είναι έτοιμη να τον κατεδαφίσει. Έστω και αν δεν τον έχει απορρίψει ολοκληρωτικά.
Τρίτον : Η σημερινή νεολαία θέλει μερίδιο από τον κόσμο μας. Μερίδιο απ΄ τα αγαθά του. Αυτά που θα επιλέξει. Μπορεί με άλλο περιτύλιγμα. Μπορεί και με διαφοροποιήσεις στην ουσία τους.
Τέταρτον: Η σημερινή νεολαία θέλει και μερίδιο ευθύνης. Πολύ πιο γρήγορα απ΄ όσο το έχουμε προγραμματίσει. Μας καταγγέλλει για τη γυάλα που την κλείσαμε. Μας θεωρεί υποκριτές. Και θέλει να βάλει τη σφραγίδα της, την ταυτότητά της, πάνω στην πραγματικότητα του παρόντος και του άμεσου μέλλοντος. Ξέρει φυσικά πως τα πιο πολλά στοιχεία της ταυτότητάς της είναι δανεικά. Μα, έτσι και εμείς δεν κάναμε τη δική μας ¨επανάσταση¨ ;
|
