Αυτά, που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στη Βουλή και τα κόμματα, είναι επιεικώς απαράδεκτα! Ανήθικα! Αντικοινοβουλευτικά! Και, τελικά, υπονομεύουν το θεσμό της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Ο προεδρεύων της Βουλής διακόπτει τις διαδικασίες ψηφοφορίας, μόλις αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, μια και έλειπε ο εισηγητής και εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ Αριστείδης Φωκάς. Και ο τελευταίος, αναγκαίος κρίκος στο σουρεαλισμό των ημερών, διαμαρτύρεται γιατί δεν του επέτρεψαν να πιει τη... γκαζόζα του και να επισκεφθεί τα ουρητήρια της Βουλής. Δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό ότι δεν καταμετρώνται κάθε φορά οι ψήφοι των Βουλευτών και απλώς ερωτώνται οι εκπρόσωποι των κομμάτων ποια είναι η θέση του κόμματός τους στο συγκεκριμένο ζήτημα της ψηφοφορίας. Έτσι μπορεί να εγκριθεί νομοσχέδιο με πέντε, μόλις, παρόντες Βουλευτές, που απλώς εκπροσωπούν τα κόμματά τους.

Το ξεκαρδιστικό αυτό επεισόδιο, απαξιωτικό οπωσδήποτε, της Εθνικής Αντιπροσωπείας αναδεικνύει ανάγλυφα τον κοινοβουλευτικό ξεπεσμό της Κυβέρνησης, τον οποίο η ίδια έχει εκθρέψει με τις πολυποίκιλες «συναλλαγές», που έχει επεξεργαστεί για να περάσει συγκεκριμένες πολιτικές και να διατηρηθεί, όσο το δυνατόν περισσότερο, στην εξουσία με ξένα δεκανίκια.

Αρκετοί από εμάς έχουμε αναφερθεί ότι υπάρχει ένα ανατριχιαστικό προηγούμενο. Ένας από τους πιο δραστήριους πολιτικούς μετά την ενθρόνιση του Γεωργίου Α΄ ήταν ο υδραίος πολιτικός Δημήτριος Βούλγαρης, που έμεινε στην ιστορία ως «Τζουμπέ». Μια παραδοσιακή υδραία μπέρτα, που την φορούσε στην καθημερινότητά του. Ήταν λαϊκιστής, φαύλος και δεν σεβόταν τους θεσμούς. Το Μάρτιο του 1875 διέπραξε κάθε είδους λαθροχειρία για να έχει την απαρτία στο σώμα των  Βουλευτών και να περνά νομοσχέδια χωρίς απαρτία και χωρίς πλειοψηφία. Ξεσηκώθηκε ο λαός. Και ο Τύπος. Με μπροστάρηδες τον Σουρή και τον μεγάλο δημοσιογράφο Γαβριηλίδη. Ο τελευταίος, μάλιστα, ζήτησε μέσα από την αρθρογραφία του να γραφούν τα ονόματα των Βουλευτών που δέχθηκαν να ψηφίσουν σύμφωνα με  τις ανήθικες προτροπές του Βούλγαρη σε στήλες. Τουλάχιστον των εφημερίδων. Γι' αυτό και αυτοί έμειναν στην ιστορία ως «Στηλίτες». Κάτι σαν προδότες.

Οι ομοιότητες είναι πάμπολλες. Προκύπτουν και από την περίληψη των γεγονότων της τελευταίας εβδομάδας. Όμως, αν μείνουμε μόνο σε αυτό το συμπέρασμα δεν προσφέρουμε λύση στο πολιτικό και ενδεχομένως πολιτειακό πρόβλημά μας. Για δύο απλούς λόγους.

Ο πρώτος, στη σημερινή απαξίωση του πολιτικού συστήματος έχουν συμβάλει και ορισμένα από τα μικρά - τουλάχιστον δημοσκοπικώς - κόμματα. Ορισμένοι από τους βουλευτές τους έχουν βγάλει γλώσσα λυσσασμένης αναμονής για την πολυπόθητη πρόσκληση στο Μαξίμου.

Ο δεύτερος, στην κρίση του 1875 έδωσε προοπτική διεξόδου ο Χαρίλαος Τρικούπης με το ιστορικά περίφημο άρθρο του «Τις πταίει;». Ουσιαστικά κατηγόρησε και τον τότε Βασιλιά. Ο τελευταίος αναγκάστηκε να τον καλέσει για να δρομολογήσει πιο υγιείς κοινοβουλευτικά διαδικασίες. Η σημερινή αντιπολίτευση έχει διατυπώσει ένα όμοιο ή παρόμοιο ερώτημα; Προς το παρόν, όχι. Ή τουλάχιστον δεν έχει απευθύνει στο λαό ένα συνολικό πρόταγμα.

ΤΑ ΝΕΑ, Άποψη, Παρασκευή, 01.02.2019