Αυτά, που κατήγγειλε ο δικηγόρος του Μανιαδάκη στο ΘΕΜΑ RADIO, την περασμένη Τετάρτη το μεσημέρι, μοιάζουν απίστευτα. Αυτά, όμως, που περιέγραψε το βράδυ της ίδιας μέρας στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ, ο ίδιος ο Μανιαδάκης, είναι αδιανόητα.

Δεν με πείθουν εύκολα οι ισχυρισμοί των διαδίκων, όταν αυτοί αφορούν στη συμπεριφορά δικαστή. Προσωπικά νιώθω και δείχνω εμπιστοσύνη στους ισχυρισμούς του δικαστή, για ένα συγκεκριμένο λόγο: ο δικαστής γνωρίζει, αρκετά καλά, ότι ο δικός του ισχυρισμός έχει να αντιμετωπίσει τα διασταυρωμένα πυρά των διαδίκων σε κάποιο στάδιο. Έχει υπόψη του ότι, κατά κανόνα, θα υποστεί τον έλεγχο των ανωτέρων του δικαστών. Ακόμα και του Τύπου.

Ποια είναι η ουσία της υπόθεσης; Τον περασμένο Γενάρη, και λίγο πριν σταλεί ο φάκελος της υπόθεσης Novartis στη Βουλή, ο Μανιαδάκης κλήθηκε να καταθέσει σαν «κουκουλοφόρος» μάρτυρας. Το γιατί αποδέχθηκε να υπαχθεί σε αυτή τη θλιβερή κατηγορία μαρτύρων, γεννά απορίες. Όπως και η αντίστοιχη απόφαση των εισαγγελικών αρχών να τον εντάξουν στην κατηγορία των προστατευόμενων μαρτύρων. Στη συγκεκριμένη κατάθεσή του, άλλωστε, δεν ενοχοποιεί κανένα πολιτικό πρόσωπο.

Έναν, περίπου, χρόνο, μετά, στα τέλη της προηγούμενης βδομάδας, καλείται ο Μανιαδάκης, εκ νέου, από τους εισαγγελείς διαφθοράς. Το τι διαμείφθηκε μεταξύ τους δεν το θεωρώ αποδεδειγμένο. Έχουμε ακούσει, ήδη, τον ίδιο τον Μανιαδάκη. Δεν έχουμε ακούσει, ούτε διαβάσει, την άποψη των εισαγγελέων διαφθοράς. Κάποτε θα μιλήσουν και αυτοί. Διατυπώνουμε, όμως, από τώρα, ένα δραματικό ερώτημα με βάση τις διαρροές των ίδιων των εισαγγελέων διαφθοράς. Πότε κατέθεσε ο τρίτος «κουκουλοφόρος» μάρτυρας ότι ο Μανιαδάκης ήταν και αυτός εμπλεκόμενος στο σύστημα δωροδοκιών της Novartis; Αποκλείεται ο τρίτος «κουκουλοφόρος» μάρτυρας να μην τους τα έχει πει όλα από την αρχή. Αλλά και πάλι. Αν τα θυμήθηκε μετά το Γενάρη του 2018, γιατί δεν τον ξεσκέπασαν από την «κουκούλα», που του φόρεσαν οι ίδιοι, πάραυτα, αμέσως μετά; Αν ο τρίτος «κουκουλοφόρος» βρήκε τη δύναμη μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων για να κατηγορήσει το συνεταίρο του στην αηδή αυτή υπόθεση, τότε το ερώτημα προς τους εισαγγελείς της διαφθοράς παύει να είναι δραματικό και μετατρέπεται σε τραγικό. Τότε, οι ισχυρισμοί του Μανιαδάκη αποκτούν σφοδρή πιθανολόγηση. Τότε, η υπόθεση έχει άλλους πρωταγωνιστές.

Τα γεγονότα πρέπει να τα διαβάζει ο μέσος πολίτης συνδυαστικά. Συνέπεσαν παράλληλα με τις, άθλιες και χυδαίες, αναρτήσεις του αναπληρωτή Υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη. Ο τελευταίος καθυβρίζει και απαξιώνει δημόσια πέντε δικαστές. Και επιχειρεί να ασκήσει ψυχολογική βία στην άσκηση των καθηκόντων τους. Απαιτεί να ενεργήσουν πειθήνια! Σύμφωνα, πάντα,  με τις απόψεις του. Σωστά και έγκαιρα εξεγέρθηκαν και η Ένωση Εισαγγελέων και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, που η νομιμοποίησή τους στηρίζεται σε γερά συνταγματικά θεμέλια. Και οι δύο Ενώσεις θέτουν ζητήματα δημοκρατίας και κράτους δικαίου από τη συμπεριφορά του αναπληρωτή Υπουργού Υγείας. Ο τελευταίος, με νεότερη ανακοίνωσή του, επιμένει στις ύβρεις και τη λασπολογία σε βάρος των ανεξάρτητων δικαστών. Οπότε το ερώτημα για την κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα είναι αμείλικτο. Όσα το αναρμόδιο μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου Παύλος Πολάκης δηλώνει ή γράφει  ή αναρτά, βρίσκονται στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής έναντι της Δικαιοσύνης; Και εγκρίνονται από τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα; Ή, αντιθέτως, είναι ο γραφικός που έχει αναλάβει να διασκεδάζει ένα, πολύ μικρό, μέρος του ελληνικού λαού;

Η δεύτερη εναλλακτική απάντηση δεν μοιάζει να υποστηρίζεται με αξιοπρεπή βαθμό πιθανότητας. Κάθε, σχεδόν,  κυβέρνηση έχει, το γραφικό μέλος της, με το οποίο τέρπεται ο σκληρός πυρήνας των εκλογέων, που τη στηρίζουν. Αλλά, κάποτε, σφίγγει τα λουριά. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ή έμπιστο πρόσωπο με δική του εξουσιοδότηση. Η δεύτερη απάντηση, πάντως, αποδυναμώνεται από το αναμφισβήτητο γεγονός ότι,  παρά τα πολλαπλά παραπτώματα του Παύλου Πολάκη, δεν έχει σημειωθεί ή δημοσιοποιηθεί, έστω και χαλαρά, ότι αποδοκιμάζονται από τον Πρωθυπουργό.

Αν ισχύει, λοιπόν, η πρώτη απάντηση, τότε έχουμε στη διάθεσή μας τις περισσότερες ψηφίδες για να καταλήξουμε σε μια οριστική εικόνα.  Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει προβεί σε μια καταστροφική, γι΄ αυτήν την Αριστερά, ιστορική επιλογή: από θύμα ενός άθλιου παρακράτους σε δράστη ενός τρισκατάρατου παρακράτους, που το μελέτησε, δημιούργησε, θεμελίωσε και ανέπτυξε η ίδια.

Εβδομαδιαίο άρθρο για Πρώτο Θέμα/Blog,

Παρασκευή 04.01.2019