Το χθεσινό πρωτοσέλιδο δημοσίευμα των Νέων είναι αποκαλυπτικό για το σχεδιασμό της Κυβέρνησης μέχρι τις επόμενες εκλογές. Πολύ άνετα μπορεί να καταλήξει κάποιος στο συμπέρασμα ότι τυπικά όλα προπαρασκευάζονται από εδώ και στο εξής και θα εντατικοποιηθούν μετά το τέλος Ιανουαρίου 2019. Τότε, που θα κληθεί και η ελληνική Βουλή να κυρώσει την παραλίμνια Σύμβαση των Πρεσπών, όπως μας διαβεβαίωσε εντελώς πρόσφατα και ο Πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας. Πάντως, όποιος και αν είναι ο τελικός καθορισμός της ημερομηνίας των εκλογών, βρισκόμαστε σίγουρα στην αφετηρία της προεκλογικής περιόδου. Ένα σωρό μέλη της Κυβέρνησης το έχουν προαναγγείλει. Το καθένα με το ύφος του και το ήθος του. Από τον Πολάκη έως τον «Ρασπούτιν»!

Ο Πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής για την Υγεία μας παρέδωσε την ατζέντα της. Καλύπτει όλο τον Νοέμβριο. Με επιλεγμένες διαρροές οι συγκεκριμένοι Εισαγγελείς «Διαφθοράς» προετοιμάζουν τις διώξεις της υπόθεσης Novartis. Αν πιστέψουμε τον ουσιαστικό Υπουργό Δικαιοσύνης και αν εμπιστευτούμε τη δεδομένη εντιμότητα κορυφαίων ενεργών πολιτικών παραγόντων, δεν υπάρχει αθέμιτη εμπλοκή τους στο αναμφισβήτητο σκάνδαλο.

Άρα δεν πρόκειται να συζητήσουμε ουσιαστικά και σοβαρά για τον μη αναπτυξιακό προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς. Ούτε για τις σχέσεις μας με την Αλβανία. Ούτε για τις «υπόγειες» διαδρομές με τον Ερντογάν. Ακόμα και για τη Δυτική Θράκη. Σιγά - σιγά αποκαλύπτονται στοιχεία αυτού του διαλόγου. Ούτε και για το Αιγαίο και για την Κύπρο.

Σε κάτι τέτοιες περιόδους ενέσκηψαν μεγάλες εθνικές τραγωδίες. Μην ξεχνάμε ότι στην κορύφωση της Δίκης Ανδρέα Παπανδρέου ελήφθη η αφετηριακή απόφαση για τα Σκόπια. Και η τότε ελληνική Κυβέρνηση δεν απέστειλε εκπρόσωπο στην επιτροπή σοφών υπό τον Robert Badinter. Για μικροκομματικούς και μόνο λόγους.

Η παρούσα διαδικασία της μαζικής και ολομέτωπης ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής του τόπου δεν είναι νέα, ούτε τυχαία. Έχει όλα τα θεμελιώδη στοιχεία και χαρακτηριστικά του «Βρώμικου '89».

• Επιβλήθηκε από τις ίδιες, σχεδόν, πολιτικές δυνάμεις. Άλλες φανερά, άλλες κρυφίως. Από ένα κομμάτι της δήθεν Ανανεωτικής Αριστεράς (το ΚΚΕ προσήλθε στη διαδικασία εξαναγκαζόμενο πολιτικά και όχι με πρωταγωνιστικό ρόλο). Και από τον σκληρό πυρήνα της συντηρητικής παράταξης με τα ίδια περίπου πρόσωπα. Έστω και σε νεαρή ηλικία. Έστω και με άλλους θεσμικούς ρόλους.
• Δεν είχε κανόνες, νομικούς, πολιτικούς και ηθικούς. Και τα μέσα απόδειξης είχαν την ίδια ρυπαρότητα. Άνθρωποι του κοινού ποινικού δικαίου. Με «πάμπερς» και κουκουλοφόρους που περιέγραψαν γελοιότητες. Με ρετάλια της πολιτικής ζωής, που είχαν αποπεμφθεί με καταστατικές διαδικασίες από τους πολιτικούς τους χώρους.
• Με πλήρη εξαθλίωση των θεσμών. Η Βουλή μετατράπηκε σε «ρινγκ» παρακοιμώμενων «ευσεβιστών» της πολιτικής ζωής και ακραίων, που η μετέπειτα πολιτική τους πορεία αποδεικνύει την ουτιδανότητά τους. Και η Δικαιοσύνη εκτέθηκε στην κοινή γνώμη, με ενέργειες, δικονομικές πρωτοβουλίες και παραλείψεις συγκεκριμένων Δικαστών, που επέλεξαν το ρόλο του πολιτικού βραχίονα και υπαλλήλου.

ΤΑ ΝΕΑ, Γνώμη, Παρασκευή, 02.11.2018