Αυτή τη μέρα και αυτή την ώρα δεν τολμώ να υποδείξω σε κανένα. Να πάει ή να μην πάει. Όλοι έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Οποιαδήποτε πρόταση εμπεριέχει βία. Φραστική και ιδεολογική. Άλλο πράγμα με ενδιαφέρει αυτές τις δύσκολες στιγμές πια. Δεν με ενδιαφέρουν οι χαρακτηρισμοί. Δεν με απασχολούν οι επιθετικοί προσδιορισμοί γι' αυτούς που θα πάνε και γι' αυτούς που θα μείνουν σπίτι τους. Πολύ λίγο με ενδιαφέρει η ανταλλαγή ύβρεων.

Με απασχολεί και με βασανίζει η ανοχή, πολιτική, δικαστική, ιδεολογική απέναντι σε φαινόμενα αναβίωσης της πρακτικής και της λογικής του «δεξιού παρακράτους».

Οφείλω να εξηγήσω αμέσως.

Οι πιο παλιοί θυμούμαστε τη μέθοδο και τον τρόπο, που αντιμετώπιζε το μετεμφυλιακό «δεξιό παρακράτος» την ανερχόμενη δύναμη της ηττημένης στρατιωτικά Αριστεράς. Και, κυρίως, την κινηματική λειτουργία της. Μάζευε κόσμο η Αριστερά προδικτατορικά. Πολύ μεγαλύτερο και πιο πλατύ από την εκλογική της απήχηση και αποτύπωση. Με πάμπολλες αιτίες και αφορμές. Η πιο συχνή; Η Ειρήνη και η «συνεργασία μεταξύ των λαών» μέσα σ' ένα διπολικό, ψυχροπολεμικό κόσμο. Στις παρελάσεις των τρέχανε χιλιάδες συμπολίτες μας απ' όλους τους πολιτικούς χώρους για να διατρανώσουν την Ειρήνη.

Τί είχαν φοβηθεί και σκεφθεί οι «παρακρατικοί» του μετεμφυλιακού κράτους; Ο φόβος τους; Μήπως και μέσα από τη συνοδοιπορία αυτή θα στράτευε η κομουνιστική αριστερά περισσότερους οπαδούς. Και το φρικτό σχέδιό τους; Η δημιουργία αντισυγκεντρώσεων, με επεισόδια σε βάρος των πιο αθώων, για να φοβίσουν τον απλό νοικοκύρη.

Διάβασα, όπως οι άλλοι συμπολίτες μας, ανακοινώσεις μελών (πρώην ή νυν, δεν έχει σημασία) του Ρουβίκωνα, αλλά και άλλων στοιχείων του αντιεξουσιαστικού χώρου, που προαναγγέλλουν αντισυγκεντρώσεις για το συλλαλητήριο της Κυριακής και υπαινίσσονται επεισόδια.

Θύμωσα. Αγανάκτησα. Ο φιλοκυβερνητικός τύπος έδωσε μεγαλύτερη δημοσιότητα σ' αυτές τις ανακοινώσεις απ' ότι στο ίδιο το συλλαλητήριο. Και δεν βγήκε ούτε μία λέξη από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο για να αποδοκιμαστεί αυτό το φαινόμενο. Και να αντιμετωπιστεί πρακτικά.

Κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει την Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα να ισχυρίζεται ότι αποτελείται από Αριστερούς.

Το ερώτημα, όμως, είναι αμείλικτο. Δεν έχουν διδαχθεί τίποτα; Δεν έχουν αφομοιώσει τους μεγάλους ιστορικούς νόμους; Δεν σκέπτονται, επιτέλους, πως θα αφιππεύσουν;

 

Νέα Κρήτη, Άποψη, Παρασκευή 02.02.2018