Συμπληρώνονται οι πρώτες εκατό μέρες της νέας κυβέρνησης. Το αποτέλεσμα είναι πενιχρό ή και αρνητικό. Σε όλα τα πεδία άσκησης πολιτικής. Η προεκλογική ελπίδα απέδρασε πριν καν μας προσεγγίσει. Οι ατυχείς επιλογές πάμπολλες. Τα αδιέξοδα είναι αρκετά για να εγκαταστήσουν ένα γενικό κλίμα αβεβαιότητας. Οι φίλοι στο διεθνή χώρο σκόρπισαν. Οι όποιες προσδοκίες για συμμαχικές δράσεις εξανεμίστηκαν. Και η προσπάθεια αναζήτησης εναλλακτικών δρόμων και επιλογών έφθασαν στα όρια της γραφικότητας. Προκαταβολές για ενεργειακούς αγωγούς και γεωπολιτικές φαντασιώσεις εξαερώθηκαν. Η χώρα αυτή τη στιγμή είναι στριμωγμένη στο περιθώριο της διεθνούς κοινότητας και νομιμότητας.

Κανένα νέο όραμα για την Παιδεία. Αναζητείται από την κυβέρνηση επιστροφή σε διακηρύξεις ηλικιωμένων και ξεπερασμένων «αγωνιστών», που δεν ανέχθηκαν τις μεγάλες συλλογικές και προσωπικές ματαιώσεις. Διακινούνται στον ιερό χώρο της εκπαίδευσης ιδέες, που το πρακτικό περιεχόμενό τους είναι αυτόθροα και αυτονόητα μηδενικό ή και βλαπτικό. Την ώρα που η Παιδεία της χώρας μας οφείλει να συναγωνίζεται τα εκπαιδευτικά συστήματα προηγμένων χωρών και να είναι ανταγωνιστική στο πεδίο της παραγωγικής οικονομίας.

Καμιά ουσιαστική πρόταση στο χώρο της υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης. Παραμένει σπάταλη και μη βιώσιμη. Φοβάται η Κυβέρνηση να έλθει σε σύγκρουση με όσα αιτήματα είναι σχεδόν συντεχνιακά. Το ξέρουμε όλοι μας. Και αποτελεί ευθύνη του συνόλου του πολιτικού κόσμου. Τα ασφαλιστικά ταμεία παραμένουν ελλειμματικά. Κανένας δεν είναι τολμηρός να εκφέρει δύο προτάσεις. Η πρώτη: αληθινή καταγραφή της πραγματικότητας. Η δεύτερη:  πρωτοβουλίες για να καταστεί αυτό το σύστημα βιώσιμο. Τουλάχιστον στο χρονικό ορίζοντα μιας γενιάς.

Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε την τραγική κατάσταση της οικονομίας της χώρας. Δυστυχώς, το ειδησεογραφικό ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα δημοσιονομικά μεγέθη. Η κατάσταση στην πραγματική οικονομία εξελίσσεται δυσμενώς με δραματικούς όρους. Οι τράπεζες δεν διακινούν χρήμα. Επενδύσεις δεν προγραμματίζονται. Και, προφανώς, νέες θέσεις εργασίας δεν προστίθενται. Ο ιός των ελλειμμάτων του δημόσιου τομέα μεταδίδεται με ορατή ταχύτητα και στον ιδιωτικό. Το πιο σημαντικό; 9 στις 10 επιχειρήσεις που ανοίγουν είναι καθαρά υγειονομικού χαρακτήρα. Και ό,τι αυτό σημαίνει. Ξοδεύουμε δισεκατομμύρια για εισαγωγές αγροτικών προϊόντων. Για ντομάτες! Για λεμόνια και μαρούλια! Και, φυσικά, η αναζήτηση νέου παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας δεν έχει «προκάμει». Ούτε καν στα χαρτιά.

Πρέπει να το ομολογήσουμε ως προς την πορεία των διαπραγματεύσεων με τους ενίοτε δανειστές και ενίοτε εταίρους. Thegameisover! Οι ανάγκες της χώρας είναι δεδομένες. Και έχουμε παραβιάσει ένα θεμελιώδη διαπραγματευτικό κανόνα. Ο πιο αδύναμος επιδιώκει να συλλέξει τα πιο πολλά οφέλη από τη διαπραγμάτευση στα πρώτα στάδια. Δεν αφήνει τις λύσεις στο τέλος. Αντίθετα, ο ισχυρός στην διαπραγμάτευση έχει ένα βασικό στόχο: Όσο αυξάνονται οι ανάγκες του πρώτου, τόσο σπρώχνει την επιβολή λύσεων στην τελική φάση. Λύσεων πρόσφορων με τις δικές του αντιλήψεις.

Ο πρωθυπουργός δηλώνει αισιόδοξος. Η ίδια αισιοδοξία τον διακατείχε πριν από το eurogroupτης Ρίγα της Λετονίας. Δεν γνωρίζουμε τις πηγές των δικών του αισιόδοξων εκτιμήσεων. Οι δανειστές ή οι εταίροι δεν επιδιώκουν μια βεβιασμένη διάψευσή τους.

Μπροστά σ' αυτά τα αδιέξοδα η Κυβέρνηση (και ενίοτε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός) σερβίρουν στην κοινή γνώμη τα σενάρια των εκλογών ή του δημοψηφίσματος. Το πρώτο το εγκατέλειψαν νωρίς. Ένας αρθρογράφος της εφημερίδας, που παραδοσιακά στηρίζει τη σημερινή Κυβέρνηση, το ομολόγησε περίτρανα: Τόσο αίμα και κόπο χύσαμε και καταβάλλαμε για να πάρουμε την εξουσία, δεν επιτρέπεται να διακινδυνεύσουμε αυτήν την ιστορική νίκη. Ούτε το ένα σενάριο, ούτε το άλλο φοβίζουν τις Βρυξέλλες και την Ευρώπη. Πέρα από την ανάγκη ξεπεράσματος των συνταγματικών και άλλων κωλυμάτων, είναι προφανές ότι οι πιθανοί εσωτερικοί παραλήπτες διαρκώς συρρικνώνονται.

Όλες αυτές οι δραματικές μέρες και ώρες βρίσκονται στα χέρια του Πρωθυπουργού. Οι ιστορικές ευθύνες έχουν ένα επώνυμο. Το δικό του! Όλες οι τάσεις και οι συνιστώσες κινούνται στο χώρο της ιστορικής ανωνυμίας. Όλες οι ιδεολογικές και προσωπικές αλαζονείες και οι διάχυτοι ναρκισσισμοί μικρών και μεγάλων  στελεχών ανήκουν στα παραλειπόμενα.

Αντώνης Ν. Βγόντζας

Εφημερίδα  Πρώτο Θέμα, Κυριακή 3.5.2015