Εδώ και πολλές βδομάδες επιμένω σε μία απλή θέση. Θα τα βρούμε. Και με τους εταίρους μας στην Ευρώπη. Και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οι διαφορές μας με αυτούς βρίσκονται στα οικονομικά. Και κάτι τέτοιες διαφορές είναι δεκτικές συμβιβασμών και λύσεων. Δε μας συμφέρει να μην τα βρούμε γιατί μετά επακολουθεί η απόλυτη καταστροφή. Δεν τους συμφέρει να μην τα βρούνε μαζί μας. Όχι γιατί οι δυσμενείς οικονομικές συνέπειες θα ταράξουν και τα δικά τους νερά. Κυρίως όμως γιατί η καταστροφή της Ελλάδας αποσταθεροποιεί την νοτιοανατολική Ευρώπη. Και όχι μόνο.

Δεν κρύβω βέβαια ότι πολλές φορές ανησυχώ. Διαβάζω τι λένε και τι γράφουν διάφορα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Και τότε ανάβουν μέσα μου τα ερωτηματικά. Λες; Λες να το εννοούν;

Η χθεσινή ημέρα ήταν γεμάτη. Έβγαλαν non paper από το Μαξίμου με ένα απίστευτο δίλλημα: «Ή θα μας δώσετε την επόμενη δόση ή δε θα σας δώσουμε τη δική μας δόση». Η είδηση έμοιαζε απίστευτη. Γιατί έπρεπε να αναμένουμε την αντίδραση των Ευρωπαίων και των αγορών. Τώρα πια δε σας αντέχουμε. Κάντε ό,τι θέλετε. Του κεφαλιού σας. Και το σκεπτικό θα ήταν απλό. Οι Έλληνες ζητούν να ανατρέψουν τους πιο βασικούς κανόνες που στηρίζεται το πολιτικό σύστημα της Ευρώπης και η οικονομία της Ευρώπης.

Λίγο αργότερα μας πέταξαν σαν πατσαβούρες στα πρόσωπά μας της δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών: «Πάμε για ρήξη» και από κοντά τα στελέχη της πλατφόρμας.

Δεν πέρασε πολύ ώρα και τα μαζέψανε. Δεν εννοούσαν το ένα. Δεν εννοούσαν το άλλο. Και όλα τα άλλα τα γραφικά.

Επιμένω. Δεν περιμένω ούτε καν ατύχημα.

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Σάββατο 28.3.2015