Μας αρέσουν οι μονομαχίες. Σε όλα τα επίπεδα. Σε όλες τις υποθέσεις. Θέλουμε να πάρουμε το μέρος του ενός. Και ν' αποδοκιμάσουμε τον άλλο. Μας αρέσουν οι μονομαχίες και στην πολιτική. Ξέρουμε τον ένα μονομάχο. Μ' αυτόν είμαστε. Έχουμε την πεποίθηση ότι ξέρουμε και τον αντίπαλό του. Δεν ξέρουμε όλα τα στοιχεία του. Ούτε την ταυτότητά του. Ξέρουμε αυτά που θέλουμε γι'  αυτόν.

Τελευταίο παράδειγμα η θέση της χώρας μας στην Ευρώπη. Ποιος δεν είναι με τον Βαρουφάκη; Γοητευτικός, έτσι λένε. Γνώστης, έτσι ισχυρίζεται ο ίδιος και αρκετοί τριγύρω του. Παίχτης, αυτό το διεκδικεί ο ίδιος. Και οπωσδήποτε ξέρει καλά αγγλικά. Και με σωστή προφορά. Καλά αγγλικά ξέρει, όμως, και ο Σόιμπλε. Αυτός είναι ο αντίπαλός του;

Μας αρέσει η αντιπαράθεση Αθήνας - Βερολίνου. Πιο ισχυρό είναι το Βερολίνο. Και οι ιστορικοί και σύγχρονοι συνειρμοί είναι σε βάρος του. Το επεσήμανε και ο μεγάλος πατριώτης Π. Καμένος. Εμείς με πελώρια φωνή ισχυριζόμαστε ότι δεν δεχόμεθα τους εκβιασμούς του Βερολίνου. Και το Βερολίνο, μαζί με όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (ούτε μία εξαίρεση),  δε δέχεται τις δικές μας προτάσεις. Αν έχουμε. Γιατί κάτι φαίνεται στο βάθος. Με εξαίρεση το αυτονόητο σύνθημα «τέρμα στη λιτότητα» (ποιος δεν το θέλει!) η μεγάλη στροφή ολοκληρώνεται.

Πάντα με δηλώσεις του Γιάννη Βαρουφάκη. Ήταν ο πρώτος που εγκατέλειψε τη «διαγραφή του χρέους». Μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα. Ήταν ο πρώτος που συμφώνησε με όλους τους συνομιλητές του για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και πρωτογενή πλεονάσματα. Ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε ότι συμφωνεί με το 60% - 70% των μνημονιακών τερατουργημάτων.

Μην ανησυχείτε. Θα υπογράψουμε!

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Παρασκευή 6.2.2015