Προσωπικά, όχι! Γιατί κανείς δε θα το τολμήσει. Ποιος μπορεί να πάρει την ευθύνη της πορείας της χώρας στο άγνωστο πεδίο ενός ομιχλώδους τρίτου κόσμου; Ποιος θα τολμήσει να υπερασπιστεί έναν καλπάζοντα πληθωρισμό; Ποιος θα έχει το κουράγιο να πει στους αγρότες ότι δε θα απολαύσουν επιδοτήσεις 7 δις ευρώ στα επόμενα χρόνια; Ποιος θα θελήσει να αντικρίσει σταματημένα τα έργα στους αυτοκινητόδρομους όλης της χώρας; Ποιος θα υπερασπιστεί τη ραγδαία έλλειψη φαρμάκων και άλλων αναγκαίων εφοδίων στο κοινωνικό κράτος και στην οικονομία; Κανένας. Ποιος θα αντέξει την ιστορική μοναξιά της Ελλάδας; Κανένας.

Κανένας δε θέλει το Grexit. Ούτε στην Ελλάδα. Ούτε στο εξωτερικό. Το Grexit δεν εξυπηρετεί το εθνικό μας συμφέρον. Το Grexit δε βοηθάει την ευρωπαϊκή οικονομία και τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Φοβάμαι όμως κάτι άλλο! Τα χαμένα χρόνια ανάμεσα σε βρισιές και σε κενές λέξεις. Τις χαμένες ώρες δημιουργίας ανάμεσα σε ρήξεις για τα ελάχιστα και για το τίποτα. Τις χαμένες γενιές από έλλειψη αληθινών οραμάτων και γνήσιων ευκαιριών συμμετοχής στην ειρηνική δημιουργία.

Φοβάμαι την πόλωση και την ποινικοποίηση της δημόσιας ζωής. Μήπως χωριστούμε σε ¨κλέφτες¨ και ¨αστυνόμους¨.  Οι ¨κακοί¨ θα είναι ενδεχομένως αληθινά κακοί. Και  ¨καλοί¨ θα είναι κάποιοι καλά γυμνασμένοι ¨μασκοφόροι¨.

Οι ελάχιστες μέρες εκλογικής αντιπαράθεσης εξαντλούνται με εντυπωσιακή ταχύτητα. Χωρίς να μάθουμε ποιες είναι οι εναλλακτικές δυνατότητες που οφείλει ή μπορεί να επιλέξει ο κάθε πολίτης. Δε χρειάζεται να το σκεφτεί κάποιος από εμάς για πολύ. Καθίστε και καταγράψτε σε ένα απλό χαρτί τα προβλήματα της καθημερινότητας που έχουν μια γενικότερη σημασία.

Βρείτε, τελικά, πόσα από αυτά  πράγματι συζητιούνται.

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Παρασκευή 9.1.2015