Ήταν μεγάλη γιορτή ο χθεσινός 32^ος αυθεντικός μαραθώνιος της Αθήνας. Σπάσανε όλα τα ρεκόρ. Και κυρίως το ρεκόρ συμμετοχής. Τριανταπέντε χιλιάδες δρομείς απ' όλο τον κόσμο έδωσαν το παρόν. Από αυτούς οι δεκατρείς χιλιάδες έτρεξαν ολόκληρη την κλασική διαδρομή. Οχτώ χιλιάδες Έλληνες ανάμεσά τους. Πέντε χιλιάδες δρομείς περίμεναν στη λίστα συμμετοχής στον πατέρα όλων των μαραθωνίων. Και οι παράπλευρες ωφέλειες. Εβδομήντα χιλιάδες επισκέπτες βρέθηκαν αυτό το σαββατοκύριακο στην Αθήνα. Και κάπου δεκαπέντε με δεκαοχτώ εκατομμύρια ευρώ άφησαν στις αθηναϊκές επιχειρήσεις.

Η νίκη των Αθηναίων στο Μαραθώνα εναντίον των πολλαπλάσιων Περσών ήταν ένα από τα πρώτα κεφάλαια ιστορίας, που διδαχθήκαμε στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου. Ο δικός μου δάσκαλος, τον θυμάμαι για πάντα, ένας ωραίος ψηλός Μανιάτης, μας περιέγραφε τη μάχη του Μαραθώνα με ξεχωριστή συγκίνηση. Και εμείς τον ακούγαμε σα να τη ζούσαμε. Δεν ξεχνώ τα λόγια του. Ειδικά σαν μας εξηγούσε πως ήταν η νίκη της Δημοκρατίας και του Ελληνισμού.

Και πάντα μας προσέθετε με νόημα. Οι νικητές μαχητές δεν σταμάτησαν ποτέ και μετά τη νίκη. Έτρεξαν, αυτοί οι καταπονημένοι, κουρελιασμένοι και συνάμα αρματωμένοι στρατιώτες, πίσω στην πόλη τους. Για να σταθούν πάνω στα τείχη από πρόνοια. Και στρατηγική σοφία. Μπας και θελήσει ο Δαρείος να χτυπήσει την Αθήνα από το Σαρωνικό.

Οι Αθηναίοι είχαν ζητήσει βοήθεια και από άλλες πόλεις. Οι πιο ισχυρές επικαλέσθηκαν θρησκευτικούς λόγους. Και έφτασαν μετά τη νίκη. Χίλιοι, μόνο, Πλαταιείς, πάλεψαν μαζί τους. Για να αποδειχθεί, πως τις μάχες κερδίζουν εκείνοι που πιστεύουν στη δύναμή τους. Και στο τέλος την ξεπερνούν.

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Τρίτη  11.11.2014