Ήμουν παρών. Χωρίς σκοπιμότητες. Χωρίς υπαινιγμούς και υπονοούμενα. Ήθελα να τιμήσω τα χρόνια του «ανένδοτου αγώνα». Την αντίσταση στα πέτρινα χρόνια της δικτατορίας. Τη δημιουργική συμμετοχή στην ανοικοδόμηση της Μεταπολίτευσης. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη μεγάλη πολιτική και κοινωνική «Αλλαγή» του 1981.

Νοσταλγία και πίκρα. Ενθουσιασμός και θυμός. Όνειρα τριών γενιών και παρούσα θέληση. Περηφάνια για τα ιστορικά επιτεύγματα. Ένα ολοκληρωμένο δημοκρατικό καθεστώς με πλήρεις θεσμούς που στηρίζουν ,αξιοποιούν και εμβαθύνουν τη δημοκρατία. Μια πρωτόγνωρη ιστορική εμπειρία. Με αξιοπρέπεια και τόλμη στις διεθνείς πρωτοβουλίες μας. Συμπρωταγωνιστές στην  Ευρώπη. Και ενεργό συμμετοχή στη θεσμική της ενοποίηση. Κριτική  και αυτοκριτική. Για τα τόσα λάθη. Για τα αμαρτήματά μας. Για τις χαλαρές συμπεριφορές μας. Για τις αφόρητες και ένοχες ανοχές μας. Για το πελατειακό σύστημα, που, μαζί με άλλους, υποθάλψαμε.

Τι κράτησα από  την  περιήγηση στην έκθεση αυτή ; Τη φωτογραφία από την πράξη ίδρυσης της Ένωσης Κέντρου. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1961. Το καταστατικό ίδρυσης δεν ξεπέρασε τη μια λιτή σελίδα. Έξι περιεκτικά άρθρα. Οκτώ διαφορετικές προσωπικότητες. Και ο Γεώργιος Παπανδρέου πρώτος μεταξύ ίσων. Μόνο σε περίπτωση ισοψηφίας υπερίσχυε η γνώμη του.

Αυτή η Ένωση Κέντρου διεκδίκησε τη κυβέρνηση στις εκλογές  της 29ης Οκτωβρίου του 1961. Παρά τις συνθήκες της βίας και της νοθείας, αυτός ο συνασπισμός προσώπων και δυνάμεων μεταμορφώθηκε σε κόμμα που διεξήγαγε τον περίφημο «ανένδοτο αγώνα». Δεν πέρασαν δύο χρόνια από  την έκρηξη της βίας και της νοθείας και η πολιτική εξουσία παραδόθηκε στο Γεώργιο Παπανδρέου  και στην Ένωση Κέντρου.

Μία ιστορική λεπτομέρεια που διαφεύγει από πολλούς. Η σύμπτυξη της Ένωσης Κέντρου ήταν απαίτηση της νεολαίας της εποχής εκείνης!

 

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Σάββατο 25.10.2014