Περίεργοι είμαστε μερικοί Νεοέλληνες.  Σαν να μην θέλουμε να χαιρόμαστε ό,τι χαροποιεί τους περισσότερους.  Βάζουμε πιο ψηλά το εγώ μας.  Πιο πάνω και από το εθνικό συμφέρον.  Αν αυτό που φέρνει χαρά και δόξα στην πατρίδα δεν μπορεί να χρεωθεί σε εμάς, τότε το βασανίζουμε.  Επιχειρούμε να το σμικρύνουμε και να το κοντύνουμε.  Να το απαξιώσουμε.

Σε όλα τα θέματα.  Από το ποδόσφαιρο μέχρι την οικονομία. Από τα διαπροσωπικά μέχρι τα εθνικά.  Αν κέρδισε ο Ολυμπιακός, για παράδειγμα, μια ξένη δυνατή ομάδα, θα στεναχωρηθούν οι περισσότεροι φίλαθλοι που υποστηρίζουν άλλες ομάδες.  Αν κάποιος δικός μας διακριθεί στο εξωτερικό και θελήσει να επιστρέψει στην Ελλάδα, πρώτη μας προτεραιότητα είναι να του κόψουμε τα φτερά.

Παρακολουθώ προσωπικά με εξαιρετικό ενδιαφέρον τη μεγάλη ανασκαφική έρευνα στην Αμφίπολη.  Τα μέχρι τώρα ευρήματα είναι σημαντικά.  Και ο ίδιος ο τάφος και ό,τι βρίσκεται μέσα σ' αυτόν.  Έσπευσε ο Πρωθυπουργός.  Δεν αντιλέγω κάποια οφέλη θα έχει και αυτός.  Το κύριο όφελος όμως το έχει η Ελλάδα.  Θα συμβάλλει στην απόδειξη της συνέχειας του έθνους μας.  Και στην αποθάρρυνση των «αλυτρωτικών» φιλοδοξιών των Σκοπίων.  Δεν έπρεπε, λένε πολλοί, να πάει.  Αφού εκείνοι δεν πήγαν πρώτοι!

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, άρχισαν τα τύμπανα της μιζέριας.  Είναι Ρωμαϊκός ο τάφος.  Άρα μην πανηγυρίζετε.  Έτσι μας συμβούλεψε μια γνωστή αρχαιολόγος.  Σε συνέντευξή της σε προοδευτική εφημερίδα.  Η απάντηση ήρθε γρήγορα.  Από την υπεύθυνη αρχαιολόγο της ανασκαφής.  Ο τάφος είναι του τελευταίου τέταρτου του 4^ου αιώνα π.Χ. Κυκλοφορούσαν, τότε, στα  Νότια Βαλκάνια οι Ρωμαίοι;

Αχ! αυτή η μιζέρια!

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Παρασκευή 19.9.2014