Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο προκαλεί προβλήματα. Από τη γέννησή του. Και θα συνεχίζει. Όσο υπάρχουν άνθρωποι και χώροι που επιθυμούν την πρόκληση και τη δημιουργία τους.

Από το 2008 έχουμε υποχρέωση, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να εισάγουμε στην εσωτερική μας νομοθεσία δύο βασικές ρυθμίσεις, τις οποίες θα πρέπει  να εξοπλίσουμε με ποινικές κυρώσεις. Δηλαδή, να τις καταστήσουμε εγκλήματα.

Η πρώτη αφορά το ολοκαύτωμα των Εβραίων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου από τους ναζί. Οι ναζί έστειλαν στα κρεματόρια 6 εκατομμύρια Εβραίους. Η αμφισβήτηση του εγκλήματος του ολοκαυτώματος είναι ένα εργαλείο αναγέννησης του φασισμού και του ναζισμού στην κεντρική Ευρώπη. Γι' αυτό και πρέπει να καεί από τις ρίζες του το δέντρο που τρέφει τον ναζισμό και τον φασισμό. Δεν φοβόμαστε την ιστορική έρευνα. Αλλά είναι υποχρέωσή μας να συνεισφέρουμε στην άμυνα της δημοκρατίας.

Η δεύτερη ρύθμιση καθιστά αξιόποινη πράξη την πρόκληση μίσους σε βάρος άλλων φυλών, εθνών κλπ. Εδώ τα πράγματα μοιάζουν να είναι πολύπλοκα. Και να μπερδεύονται πολύ. Το πιο πρόχειρο παράδειγμα παρερμηνείας το προφέρουν χείλη εκκλησιαστικά. Τι θα συμβεί, έτσι ισχυρίζονται, αν ένας ιερέας στραφεί εναντίον των Εβραίων που σταύρωσαν τον Χριστό; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Οι διατάξεις του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου δεν αφορούν στη δραστηριότητα της εκκλησίας. Υπάρχει ρητή εξαίρεση.

Τα παιχνίδια είναι πολλά. Κάποιοι επιχειρούν να εντάξουν στο νομοσχέδιο αυτό και το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομοφυλοφίλων. Το νομοσχέδιο δεν έχει καμιά σχέση με μια τέτοια πρόταση, που άλλωστε ανήκει καθ' ύλη στο οικογενειακό δίκαιο.

Τότε, γιατί το προτείνουν; Μα γιατί όλοι θέλουν να παίξουν σε θέματα που δεν επιτρέπονται τα παιχνίδια.

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Τετάρτη 27.8.2014