Παρακολούθησα χθες την ποικίλη εκμετάλλευση των τραγικών γεγονότων στην Αργεντινή. Και στα ηλεκτρονικά μέσα και στο γραπτό Τύπο. Διάφοροι κομματικοί φορείς προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν αυτά τα θλιβερά γεγονότα για ίδιο όφελος. Οι μεν για να αναδείξουν τη σθεναρή στάση της σημερινής προέδρου της Αργεντινής. Οι δε για να αναδείξουν τις αρνητικές συνέπειες από μια τέτοια στάση. Βέβαια μέχρι στιγμής δεν έχουμε επανάληψη των σκηνών βίας, λεηλασίας και καταστροφών στις προηγούμενες χρεωκοπίες της ίδιας χώρας. Αυτό μοιάζει να είναι ενθαρρυντικό. Φαίνεται οι κάτοικοι της Αργεντινής να έχουν αποκτήσει στωικότητα. Έστω και αν ο πληθωρισμός καλπάζει με ποσοστά 40% το χρόνο. Έστω κι αν επίκειται μεγάλη φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό.

Προσωπικά και εγώ επισήμανα τη σημασία αυτών των εξελίξεων. Με μια διαφορετική όμως σκοπιά. Δεν επιτρέπεται κανένας να πανηγυρίζει για όσα συμβαίνουν σε εκείνη τη χώρα. Σε εκείνη τη χώρα των 44 εκατομμυρίων κατοίκων. Κάποια διδάγματα πρέπει να αποκομίσουμε. Σε συνδυασμό με άλλα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα παράλληλα. Αυτά στη Ρωσία. Που με βάση διεθνείς κανόνες και αποφάσεις καλείται να καταβάλει ένα συγκλονιστικά τεράστιο ποσό αποζημίωσης κάποιων μετόχων. Που θα τη ροκανίσουν έξω από τη Ρωσία. Και να μην ξεχάσουμε τα παχιά λόγια των Κυπρίων αδελφών όταν τους κάλεσαν να συμμορφωθούν με κάποιες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Που σίγουρα πολύ γρήγορα εγκατέλειψαν. Φυσικά και δεν πρέπει να λησμονήσουμε ότι οι Κύπριοι αδελφοί απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι έχουν την ικανότητα προσαρμογής και ακολούθως ξεπεράσματος των δυσμενών γεγονότων. Μολονότι τους κούρεψαν τις καταθέσεις με "χειρουργικές" διαδικασίες τα κατάφεραν καλύτερα από εμάς.

Συμπέρασμα: Και εμείς να παίξουμε. Με δύναμη. Χωρίς ραγιαδισμούς. Με ικανότητα και ευφυΐα. Τις κατέχουμε.

Νέα Κρήτη, Τα Καθημερινά, Σάββατο  02/08/2014