Πρέπει να το παραδεχθούμε. Όσα χρόνια ήταν εγκληματικά δραστήρια η 17Νοέμβρη κέρδιζε από καιρούς σε καιρό πρωτοσέλιδα. Πότε με τη θεαματικότητα των δολοφονιών που εκτελούσε. Πότε με το περιεχόμενο των προκηρύξεών της. Στις πρώτες, μάλιστα, προκηρύξεις, το ενδιαφέρον ανάγνωσής τους ήταν έντονο. Κάτι έλεγαν. Με τον καιρό, όμως, ξέραμε από τα πριν το περιεχόμενό τους. Ένας ξύλινος ακροαριστερός λόγος.

Μετά την καταδίκη των πιο γνωστών επιχειρησιακών μελών της και τον εγκλεισμό τους στις φυλακές, υπήρξε ένα προσωρινό ενδιαφέρον για τις προβληματικές μεταξύ τους σχέσεις. Ένας πόλος γύρω από τον «παππού» της Οργάνωσης, τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο. Ένας δεύτερος πόλος γύρω από τον Δημήτρη Κουφοντίνα. Είχαν, μάλιστα, ανταλλάξει μεταξύ τους και διάφορες κατηγορίες και υπαινιγμούς, που πονάνε. Το αναγνωστικό κοινό φυλλορρόησε. Κι έτσι, έπεσε μια παγερή σιωπή, πάνω στην παρέα των μελών της 17Νοέμβρη.

Ο Χριστόδουλος Ξηρός έκανε πάλι το θαύμα του. Όχι μόνο δεν επέστρεψε στις φυλακές. Εξέπεμψε και διάγγελμα. Όπου έβρισε τους πάντες. Και την κατεστημένη αριστερά.

Και μετά; Μπήκαν όλοι στο χορό. Η Κυβέρνηση εγκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν καταγγέλλει τον Χριστόδουλο Ξηρό. Με προφανή σκοπό να δημιουργήσει υπόνοιες σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, ότι φλερτάρει με την τρομοκρατία. Ήρθε η σειρά του ΣΥΡΙΖΑ. Αποδίδει βαρύτατες πολιτικές ευθύνες στην Κυβέρνηση για την απόδραση Ξηρού. Και την εγκαλεί για προνομιακή αντιμετώπισή του στις φυλακές.

Ο Μανώλης ο Γλέζος διερωτάται ποιον συμφέρει η διαφυγή του δολοφόνου της 17Νοέμβρη; Ο Γιωτόπουλος διευρύνει τη σπερμολογία του για το ύποπτο του πράγματος. Και η Νέα Δημοκρατία διαβλέπει ταύτιση απόψεων ΣΥΡΙΖΑ - Γιωτόπουλου.

Ωραία δεν είναι;

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Πέμπτη 23.1.2014