Το ποσοστό είναι εξαιρετικά υψηλό. Το 16,9% των νέων συμπολιτών μας (στην ηλικία 18-24) δεν περνά μέσα από τους παραδοσιακούς μηχανισμούς κοινωνικού ενδιαφέροντος. Είναι σαν να μην τους ξέρουμε. Σαν να τους αγνοεί το κοινωνικό κράτος. Σαν να μην τους αγαπά. Το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το αντίστοιχο ποσοστό που συναντάμε στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτή είναι η βασική διαπίστωση μιας μεγάλης έρευνας που διεξήχθη στη χώρα μας με την επιστημονική ευθύνη και επιμέλεια του καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης Νίκου Παπαδάκη.

Πού οφείλεται αυτό το φαινόμενο? Η έρευνα προχώρησε στις κακοποιίες ρίζες του. Φταίει η οικονομική κρίση. Φταίει όμως και το εκπαιδευτικό σύστημα. Ειδικά αυτό το τελευταίο. Δεν έχει στήσει τις σωστές γέφυρες ανάμεσα σε αυτό και με την Αγορά. Που παραμένει μία τροφική αγορά. Αυτό το 16,9% προέρχεται από φτωχές οικογένειες. Και η Αγορά δεν είναι ανοιχτή σε αυτές.  Και μαζί με την Αγορά δεν είναι και η κοινωνία.

Το 16,9% των νέων συμπολιτών μας βρίσκει κλειστές τις πόρτες. Ίσως και να μην τις χτυπάει. Είναι βαθιά δύσπιστο στους μηχανισμούς κοινωνικής προστασίας. Σαν να μην περιμένει τίποτα από αυτούς. Σαν να μην τους αφορούν.

Να ρθούμε στον πυρήνα του προβλήματος. Κάποτε το εκπαιδευτικό σύστημα ήταν άνετα δημοκρατικό. Ανοιχτό σε όλους. Ανοιχτό και στις φτωχές οικογένειες. Όποιος είχε το θείο ταλέντο, όποιος είχε επιμονή και πείσμα, μπορούσε να διατρέξει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Μιας εκπαίδευσης που ανταποκρινόταν στις ανάγκες της Αγοράς και της Οικονομίας. Σήμερα αυτό το σύστημα ουσιαστικά είναι κλειστό. Είναι άνετο για τους έχοντες και κατέχοντες. Όχι για τους υπόλοιπους.

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Σάββατο 4.1.2014