Τα Πανεπιστήμια δε λειτουργούν. Δε διεξάγονται μαθήματα. Ούτε εξετάσεις. Δεν ανταλλάσσονται σκέψεις. Δεν προωθείται η έρευνα. Ένας τεράστιος κόσμος σαν να έχει πάψει να ζει.

Και μέσα σ΄ όλα αυτά μια βαθιά κρίση. Κρίση ιδεολογική. Κρίση ηθική. Κρίση οργανική. Εκτοξεύονται κατηγορίες από τη μια πλευρά στην άλλη. Αμφισβητείται το κύρος του ενός από τον άλλον. Κάποιοι επιτίθενται στην κυβερνητική εξουσία. Κάποιοι λιγότεροι την υπερασπίζονται. Σαν να θυμίζουν όλα αυτά άλλες εποχές. Τότε που δεν υπήρχε ελευθερία. Τότε που δεν αναγνωρίζονταν δικαιώματα. Τότε που η διαφορετικότητα ετιμωρείτο. Φυλακιζόταν. Ή στελνόταν στην εξορία.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι έχουμε χούντα. Μάλιστα, πάνε λίγο παραπέρα. Η χούντα, λένε, δεν έπεσε. Έχει μία βαθύτερη εξήγηση  αυτό. Έτσι νομιμοποιούμε τα πάντα. Και την ανομία. Και τη βία.

Ολοφάνερα δεν είναι  έτσι τα πράγματα. Δεν έχουμε χούντα. Ούτε η χούντα του ΄73 συνεχίζει να επιβιώνει.

Είναι άδικα αυτά τα λόγια. Και αστόχαστα. Σαν να μην έχουμε ζήσει κοντά σαράντα χρόνια  μια ελεύθερη δημοκρατική ζωή. Με λάθη. Και με ατιμίες.

Ένα είναι βέβαιο: Ότι την ελευθερία την έχουμε κατακτήσει. Γι ΄αυτό και έχουμε δικαίωμα και στα λάθη. Και στα αμαρτήματα.

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Παρασκευή 22.11.2013