|
13ο ΠΑΓΚΡΗΤΙΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Οργάνωση: Ιατρική Εταιρεία Ηρακλείου
Candia Maris Hotel, Ηράκλειο, Κρήτη
[9-12 Νοεμβρίου 2006]
9 Νοεμβρίου 2006
Στρογγυλό τραπέζι: MEDICAL MALPRACTICE
Εισήγηση: «Ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ - ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ»
Αντώνης Ν. Βγόντζας
Ι. Ιστορική αναδρομή
- Η ιατρική επιστήμη κατά την περίοδο του 2.400 π.Χ. βρίσκεται σε ανθηρή κατάσταση στις χώρες της Μεσοποταμίας. Η Βαβυλωνία έγινε το κέντρο ανάπτυξης της Ιατρικής. Σε αυτή τη χώρα, κατά το έτος 1900 π.Χ. βρίσκουμε τον «Κώδικα του Χαμουραμπί», ο οποίος υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα νομοθετήματα από τη συλλογή του γνωστού βασιλιά της Βαβυλωνίας Ηammurabi και ο οποίος θεσπίζει διατάξεις με τις οποίες καθιερωνόταν η αντιμισθία ως και η ποινική και πολιτική ευθύνη του ιατρού για πρώτη φορά.
- Οι προβλεπόμενες από τον Κώδικα αυτό ποινές εναντίον των ιατρών, οι οποίοι, κατόπιν επέμβασης πλήγωσαν ή θανάτωσαν άνθρωπο, ελεύθερο ή δούλο ή δούλο ήταν βαριές. Έτσι κατά τα άρθρα 215 -223 του Κώδικα:
«215 - 216. Αν ένας ιατρός προκαλέσει τομή ή με χειρουργικό μαχαίρι από χαλκό και θεραπεύσει τον ασθενή ή αν ανοίξει ένα απόστημα με χειρουργικό μαχαίρι και σώσει το μάτι του ασθενή θα πάρει δέκα σέκελς - μοίρες αργύρου.
217. Αν όμως πρόκειται για δούλο ο κύριός του θα πληρώσεις δύο μοίρες αργύρου στον ιατρό.
218. Αν ο ιατρός προκαλέσει σοβαρό τραύμα με χειρουργικό μαχαίρι και ο ασθενής πεθάνει ή αν ανοίξει ένα απόστημα με χειρουργικό μαχαίρι και καταστρέψει το μάτι, τότε τα χέρια του θα του κοπούν.
219. Αν ο ιατρός προκαλέσει ένα σοβαρό τραύμα με χάλκινο χειρουργικό μαχαίρι σε δούλο ενός ελεύθερου ανθρώπου και ο δούλος πεθάνει τότε πρέπει ο ιατρός να αντικαταστήσει το δούλο με άλλο δούλο.
220. Αν όμως αυτός ανοίξει ένα απόστημα με χάλκινο χειρουργικό μαχαίρι και καταστρέψει το μάτι, θα πληρώσει τη μισή αξία του δούλου.
221. Αν ο ιατρός θεραπεύσει ένα οστό που πάσχει ή ένα όργανο που νοσεί θα παίρνει πέντε μοίρες αργύρου.
223. Αν όμως είναι δούλος, τότε ο κύριος του δούλου θα δίνει στον ιατρό δύο μοίρες αργύρου».
- Στο Ισραήλ η τέχνη της θεραπείας ανήκε στον ένα και μοναδικό θεό, του οποίου οι ιερείς ήταν οι διερμηνείς και οι εκτελεστές των νόμων του και της θέλησής του. Έτσι, στο κράτος του Ισραήλ δεν υπήρχαν επαγγελματίες ιατροί, παρόλο που την περίοδο εκείνη ήκμαζε μια εμπειρική ιατρική παράλληλα με την ιερατική ιατρική, ενώ δε γινόταν λόγος καθόλου για τον ονομαζόμενο τότε ιατρό. Στη Βίβλο δεν εμφανίζεται η ιατρική ως ξεχωριστή επιστήμη ή τέχνη, αλλά μόνο ως μια επιστήμη, η οποία καθορίζει ορισμένους κανόνες υγιεινής ή δίνει ορισμένους συγκριτικούς όρους για ηθικές ποινές.
|
