Â
Το ΣυμβοÏλιο της ΕπικÏατείας με απόφαση της ΟλομÎλειάς του ÎκÏινε ότι η απόφαση του τότε ΥπουÏÎ³Î¿Ï Î Î±Î¹Î´ÎµÎ¯Î±Ï‚ Îίκου Φίλη με την οποία είχαν δοθεί οδηγίες και Ï€Ïοτάσεις για τον Ï„Ïόπο διδασκαλίας των θÏησκευτικών στο Δημοτικό και Γυμνάσιο είναι αντισυνταγματική. Από την αÏχή θÎλω να δηλώσω τη βαθιά μου εκτίμηση στο Îίκο Φίλη. Τον θεωÏÏŽ ικανότατο δημοσιογÏάφο. ΑναμόÏφωσε την «Αυγή» σε πολλά κεφάλαια. ΠαÏόλο που αυτό δεν αποτυπώθηκε κυκλοφοÏιακά. Έχει μια συνεπή και αγωνιστική ποÏεία στην ΑÏιστεÏά. Έχει ιδεολογική συνείδηση. Και τον θεωÏÏŽ ως τον πιο επιτυχημÎνο ΥπουÏγό Παιδείας της πεÏιόδου των ΣΥΡΙΖΑÎΕΛ.
Δεν θα εμπλακώ στα εκατÎÏωθεν επιχειÏήματα. Επισημαίνω μόνο τα ακόλουθα.
Î Ïώτον: Συνιστά ÏβÏη η άμεση φÏαστική αντίδÏαση του ΥπουÏÎ³Î¿Ï Î Î±Î¹Î´ÎµÎ¯Î±Ï‚ Κώστα ΓαβÏόγλου. Ειδικά η φÏάση ότι «η απόφαση του Συμβουλίου της ΕπικÏατείας για την διδασκαλία των ΘÏησκευτικών ταυτίζεται και συντάσσεται με απόψεις ακÏαίων και σκοταδιστικών θεολογικών κÏκλων». Στην ίδια ανακοίνωση Ï€Ïοστίθεται ότι «η απόφαση πηγαίνει την εκπαίδευση και την κοινωνία πολλά χÏόνια πίσω». Από τον Κώστα ΓαβÏόγλου δεν πεÏίμενα ποτΠκάτι καλÏτεÏο. Κάνει συνεχώς ζημιά στην εκπαίδευση. Ο χειÏότεÏος ΥπουÏγός Παιδείας από την Μεταπολίτευση και μετά. Κάποια στιγμή θα ξεπεζÎψει από το αξίωμα, για το οποίο δεν είναι άξιος.
ΔεÏτεÏον: Î ÏÎπει να υπενθυμίσουμε ότι κατά το άÏθÏο 16 του Συντάγματος, «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του ΚÏάτους και Îχει σκοπό... την ανάπτυξη της Εθνικής και ΘÏησκευτικής συνείδησης». Αυτή τη διάταξη την είχε γÏάψει Îνας αληθινός μεγάλος της παιδαγωγικής και φιλοσοφίας του 20ου αιώνα, ο Ευάγγελος ΠαπανοÏτσος. Και την είχε ευλογήσει και ο ΑνδÏÎας ΠαπανδÏÎου. Στα θÎματα της παιδείας ο Κωνσταντίνος (και όχι ο Κώστας) ΚαÏαμανλής είχε επιδιώξει, κατά τη σÏνταξη του Συντάγματος, μια πλατιά και Îντιμη συναίνεση.
ΤÏίτον: Από το 1975 (από τότε που Ï„Îθηκε σε Î¹ÏƒÏ‡Ï Ï„Î¿ ΣÏνταγμά μας) και μετά Îχουν επακολουθήσει δÏο ουσιαστικÎÏ‚ αναθεωÏήσεις του: Το 1985-86 επί ΑνδÏÎα ΠαπανδÏÎου. Και το 2001 επί Κώστα Σημίτη, με βασικό εισηγητή τον Ευάγγελο ΒενιζÎλο. ΥπήÏξε και μια ΤÏίτη, το 2008, χωÏίς ουσία. Αποδείχθηκε ιστοÏικά πεÏιττή. Καμιά από τις δÏο ουσιαστικÎÏ‚ αναθεωÏήσεις του Συντάγματος δεν Îθιξε την συγκεκÏιμÎνη Συνταγματική διάταξη.
ΤÎταÏτον: Στην εÏμηνεία των διατάξεων του άÏθÏου 16 του Συντάγματος Ï€ÏÎπει να λάβουμε σοβαÏά υπόψη τις αντίστοιχες διατάξεις της ΕυÏωπαϊκής ΣÏμβασης Δικαιωμάτων του ΑνθÏώπου και του ΧάÏτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕυÏωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή τις αξίες και αÏχÎÏ‚ της ΕυÏωπαϊκής Ένωσης.
Î Îμπτον: Όλα τα παÏαπάνω μπλÎκονται με τις σχÎσεις ΚÏάτους και Εκκλησίας. Πολλοί Îχουν σταθεί πίσω από τις σημαίες, που διεκδικοÏν το χωÏισμό του ΚÏάτους από την Ελληνική ΟÏθόδοξη Εκκλησία. Έχουν μια σειÏά επιχειÏημάτων. Δε θα ασχοληθώ με την ποιότητα μεÏικών από αυτά. Όμως, Ï€ÏÎπει να ανÎβουν στην Ï„Ïάπεζα των συζητήσεων δÏο στοιχεία. Η ιστοÏικότητα του Î´ÎµÏƒÎ¼Î¿Ï ÎµÎ»Î»Î·Î½Î¹ÎºÎ¿Ï ÎšÏάτους και ΧÏιστιανικής ΟÏθόδοξης Εκκλησίας. Και υπάÏχουν και άλλα ευÏωπαϊκά κÏάτη με επίσημη κÏατική θÏησκεία και παÏάλληλα με παÏαδοσιακά ανόθευτο θÏησκευτικό φιλελευθεÏισμό. Σχεδόν όλα τα σκανδιναβικά κÏάτη.
Έκτον: Ο ελληνικός λαός, στη συντÏιπτική του πλειοψηφία, από το 1974 μÎχÏι σήμεÏα, δεν Îχει αλλάξει. Η θÏησκευτική του συμπεÏιφοÏά και ποσοτικά και ποιοτικά παÏαμÎνει αμετάβλητη. ΚανÎνας μας δεν Ï€ÏÎπει να Îχει αντίÏÏηση στη διαμόÏφωση των ξεχωÏιστών Ïόλων για την Πολιτεία και την Εκκλησία. Όχι με την Ï€Ïοοπτική ενθάÏÏυνσης Ïήξης Î¼ÎµÏ„Î±Î¾Ï Î±Ï…Ï„ÏŽÎ½ των δÏο σωμάτων. Η Εκκλησία δεν μποÏεί να θεωÏείται εμπόδιο στην καθαÏή θεσμικά λειτουÏγία της Πολιτείας. Και η Πολιτεία δεν μποÏεί να επιχειÏεί τον άμεσο ή Îμμεσο Îλεγχο της Εκκλησίας. ΟÏτε να την εντάσσει στο δικό της πολιτικό σχεδιασμό. Η Εκκλησία Îχει ιδεολογικό λόγο. Στα θÎματα της ηθικής μποÏεί να απευθÏνεται άμεσα στους πιστοÏÏ‚ της. ΧωÏίς φανεÏή ή κÏυφή λογοκÏισία. Δεν μποÏεί να αξιώσει να πεÏιβάλει τους δικοÏÏ‚ της κανόνες με το πεÏιτÏλιγμα του κÏÎ±Ï„Î¹ÎºÎ¿Ï ÎºÎ±Î½ÏŒÎ½Î±.
Έβδομον: Το μάθημα των θÏησκευτικών δεν πεÏιοÏίζεται στα ÏŒÏια της λαογÏαφίας. Ή της επιφανειακής κοινωνιολογίας. Είναι θÏησκειολογικό. Με αÏχηγό της χÏιστιανικής πίστης τον ΧÏιστό. Όχι κάποιον σαλεμÎνο νεαÏÏŒ επαναστάτη, που απλώς πλήÏωσε με τη ζωή του και το αίμα του Îνα κώδικα αξιών, που είχε Ï€Ïοσπαθήσει να εμπνεÏσει. Ένα μάθημα με συμπλήÏωμα όλα τα αναγκαία και χÏήσιμα στοιχεία της ιστοÏίας και κάποια κεφάλαια της κοινωνιολογίας. ΑπευθÏνεται στους μαθητÎÏ‚, που οι γονείς τους ή οι κηδεμόνες τους δηλώνουν ΟÏθόδοξοι ΧÏιστιανοί. Και δεν επιχειÏείται κατήχηση σε αυτό το μάθημα στα παιδιά, που οι γονείς ή οι κηδεμόνες τους δηλώνουν πεντακάθαÏα ότι είναι άθεοι ή μÎλη ή οπαδοί μιας άλλης θÏησκείας. Και αυτή η δήλωσή τους δεν επιτÏÎπεται να ελεγχθεί ως Ï€Ïος την ειλικÏίνεια ή εντιμότητά της από κανÎνα δάσκαλο, διευθυντή σχολείου ή το ΥπουÏγείο Παιδείας.
Όγδοον: Φυσικά, δεν Ï€ÏÎπει να αποκλειστεί από η συζήτηση που Îχει αναπτυχθεί και με αφοÏμή την Ï€Ïόσφατη απόφαση της ΟλομÎλειας του Συμβουλίου της ΕπικÏατείας, η τοποθÎτηση και αξιολόγηση της συμπεÏιφοÏάς και του λόγου οÏισμÎνων ιεÏαÏχών και εκκλησιαστικών παÏαγόντων. Η μισαλλοδοξία και ο Ïατσισμός δεν είναι ανεκτός από τη σημεÏινή δημοκÏατική Îννομη τάξη. Î ÏοκαλοÏν φÏίκη και αποτÏοπιασμό ο Ïατσιστικός και διχαστικός λόγος του ΜητÏοπολίτη ΚαλαβÏÏτων ΑμβÏοσίου. Η απαλλαγή του από το ΜονομελÎÏ‚ Πλημμελειοδικείο Αιγίου δεν συνιστά την τελεσίδικη κÏίση της ελληνικής ΔικαιοσÏνης. Όπως και η αντίστοιχη απαλλαγή του Πάνου ΚαμμÎνου από το ΜονομελÎÏ‚ Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης για τη χυδαία ενθάÏÏυνση συμπολιτών μας να «λιντσάÏουν» πολιτικό αντίπαλό του. Η ελληνική δημοκÏατική Πολιτεία Îχει θεσμοÏÏ‚ για να διαχειÏιστοÏν Ï„Îτοια φαινόμενα και Ï„Îτοιες άστοχες και αστόχαστες κÏίσεις.
Î Ïώτο ΘÎμα, Σάββατο 22.03.2018
Â
Â
Â
|