ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ

Αρθρογραφία  

arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
 






 

Loading

     Οι άλλες δημοσκοπήσεις
-- 15/12/2003

  

   
Εφτά στους δέκα Έλληνες δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική. Ούτε εμπιστεύονται τα κόμματα. Οι μισοί Έλληνες εκτιμούν ότι οι Έλληνες πολιτικοί δεν έχουν ως άμεσο στόχο το δημόσιο συμφέρον. Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν απομακρυνθεί από τον έντυπο λόγο. Ενώ διαθέτουν άφθονες ώρες για να τις σκοτώνουν μπροστά στη μικρή οθόνη. Ούτε η στάση μας για τους ξένους επιτρέπει μεγάλη αισιοδοξία. Οι μισοί από εμάς θέλουμε να τους διώξουμε. Ή τουλάχιστον να τους κρατήσουμε για τις πιο ταπεινές δουλειές. Φοβόμαστε, φαίνεται, για τις θέσεις εργασίας που περιμένουν εμάς και τα παιδιά μας. Αυτά είναι τα συμπεράσματα του τελευταίου "Ευρωβαρόμετρου", που διεξάγεται, αναλύεται και συντάσσεται με εντολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στους ίδιους περίπου δείκτες καταλήγει και η έρευνα που εκτέλεσε το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών. Εκτός από τις δημοσκοπήσεις που διεξάγουν τα κόμματα και μεμονωμένα οι υποψήφιοι, έχουμε και άλλες έρευνες της κοινής γνώμης που δεν υπακούουν στην εφήμερη επικαιρότητα της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης. Σκιαγραφούν, όμως, τις μεγάλες ιδεολογικές μεταβολές που διατρέχουν την ελληνική κοινωνία. Και, τελικώς, διαμορφώνουν την εθνική μας ταυτότητα. Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Και δεν μπορούσαν να είναι καλά. Αφαιρέσαμε την ιδεολογία από την καθημερινή πρακτική μας, απλοποιήσαμε στα όρια ιστορικής αφέλειας την πορεία του λαού μας, και καταστήσαμε την πολιτική μικροδιαχείριση με ανύπαρκτο ορίζοντα. Ή, τουλάχιστον, τόσο στενό που δεν επιτρέπει οράματα. Να τα πούμε τα πράγματα. Να τα πούμε ωμά. Αν αυτό έτσι συμφέρει. Να τα πούμε με το όνομά τους, αν τα έχουμε κατανοήσει. Να τα πούμε αληθινά, αν πιστεύουμε σε μια άλλη γνήσια ανοδική πορεία. Δύο είναι οι βασικές προϋποθέσεις για να εμπιστευτεί ο λαός τους πολιτικούς του. Ή, τουλάχιστον, για να ενδιαφερθεί γι' αυτούς. Ο πολιτικός πρέπει να υπόσχεται μεγάλα πράγματα. Αληθινά μεγάλα. Καμία φορά να ανατρέπουν τη ζωή μας. Και να τα εγγυάται αυτά. Με όσα έπραξε πριν. Με όσα πράττει στα παρόντα. Και με τον τρόπο που υπόσχεται τα μέλλοντα. Αν έχει δώσει κακές εξετάσεις στο παρελθόν, δεν μπορεί να υποσχεθεί μεγάλα πράγματα στο μέλλον. Αν τα παρόντα είναι ασήμαντα, ποτέ τα μελλούμενα δε μετατρέπονται σε σημαντικά. Αν ο ίδιος ο πολιτικός σέρνεται στη λάσπη, δεν μπορεί να δείξει οράματα. Αν σέρνεται με το κορμί και με τη σκέψη του στη γη, δεν μπορεί να εμπνεύσει υψιπετείς πορείες και μεγάλες πτήσεις. Αν είναι μικρός στα καθημερινά, δεν μπορεί να γίνει μεγάλος στα μεγάλα. Αν ο ορίζοντάς του είναι η ημέρα που βιώνουμε, τότε δεν μπορεί να επενδύσει σε αυτά που έρχονται, και κανείς δε θα τον συντρέξει στο "ταμείο της επένδυσης". Αν πορεύεται μόνος του, δε θα μετατρέψει τους στρατιώτες του σε αδελφούς έτοιμους για θυσίες. Αν λείψει η γενναιότητα από την καρδιά του, δεν μπορεί να αξιώσει θυσίες από τους άλλους. Αν όλη η έγνοιά του εγκλωβιστεί στο δικό του σαρκίον, τότε να μην περιμένει ούτε φίλους, ούτε οπαδούς, ούτε το λαό μαζί του. Αν υπηρετεί άλλους "θεούς" εκτός από το λαό του, τότε δεν μπορεί να αξιώνει να παραμείνει μπροστάρης. Ο πολιτικός και οι πολιτικοί θέλουν πίστη στον εαυτό τους και σε αυτούς που καλούν να στρατευτούν μαζί τους. Θέλουν θείο πάθος. Και ετοιμότητα για θυσίες. Αποδέχονται όλους τους κινδύνους. Ακόμη και εκείνον της απόρριψης. Καταθέτουν και επενδύουν τα πάντα στην πολιτική δράση. Όλα τους τα υπάρχοντα: υλικά και πνευματικά. Δεν καταγγέλλουν τους αντιπάλους τους. Και αν το κάνουν καμία φορά, το κάνουν μόνο και μόνο για την άμυνά τους. Συνθέτουν προτάσεις με θετικό περιεχόμενο. Γράφουν καινούργια κεφάλαια. Προδιαγράφουν νέες πορείες. Βρίσκονται πάντα ένα βήμα μπροστά από το λαό τους. Αυτός είναι, άλλωστε, ο ρόλος τους. Δεν είναι δημοσκόποι. Ούτε καιροσκόποι. Το θείο ταλέντο τους δεν είναι ο λόγος. Ή, τουλάχιστον, όχι μόνο αυτός. Είναι πρωτοπόροι: Γραμμένο και αυτό μέσα από συλλογικούς κανόνες και χαραγμένο με ανεξίτηλα γράμματα. Αυτά των γενναίων πράξεων. Αυτά των τολμηρών προτάσεων. Καλές οι προεκλογικές δημοσκοπήσεις. Και χρήσιμες. Οι άλλες, όμως, είναι αληθινά επώδυνες. Και με αυτές πρέπει να ανοίξει ένας άλλος διάλογος. Πιο γόνιμος. Και πιο ειλικρινής. Και με λιγότερα ή καθόλου ψέματα.

Share |
 
papa
Ανοίξτε την Βουλή! Επιτρέπεται σύγχυση στα εθνικά θέματα; ¨Πορεία στην Ομίχλη της Κρίσης¨

 

 

Το ότι δεν φταίνε τα θύματα είναι, περίπου, βέβαιο. Τα περισσόÏ

Το non paper της αμερικανικής πρεσβείας και η τουρκική επιχειρημα

 

 

Πάρα πολύς κόσμος παραβρέθηκε στην παρουσίαση του Î

 

«ΔΙΚΗ»

20  χρόνια μετά την παραπομπή του Ανδρέα Παπαν

webdesign by mediapro || content management by fgcms