Κάθε μέρα κάτι γίνεται. Έρχονται και φεύγουν. Άλλοι με ομολογημένη αποστολή. Και άλλοι με θεσμικό ρόλο.

 

Κι εμείς πάμε. Και ξαναγυρνάμε. Εκείνοι πάντοτε μες καλά ολοστρόγγυλα λόγια. Και κάποια που θέλουν αποκρυπτογράφηση. Διεκδικούμε μία μακρά διαπραγμάτευση. Με τις δικές μας, όμως, προτάσεις, άγνωστες.

 

Θέλουμε πολύ χρόνο. Με μία ελπίδα που την αναγνωρίζουν όλοι: Να καταφέρουμε να σχηματίσουμε μεγάλες πλειοψηφίες. Να κερδίσουν οι ¨Podemos¨ στην Ισπανία. Να κερδίσουν κάποιοι άλλοι στην Πορτογαλία. Να ταρακουνηθεί ο Ολάντ μέσα από το σοσιαλιστικό κόμμα. Γιατί όχι κι ο Ρέντσι στην Ιταλία από τον Πέπε Γκρίλο;

 

Φυσικά οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης γνωρίζουν τα σχέδιά μας. Γι΄ αυτό και είναι δεδομένη η απόφασή τους να κλείσουν την υπόθεση των σχέσεών μας με την Ε. Ε. , το συντομότερο δυνατό.

 

Την Παρασκευή το απόγευμα, η ελληνική κοινή γνώμη (κι όχι μόνο) υπέστη σοκ από το επεισόδιο μεταξύ του Ολλανδού υπουργού Οικονομικών και του Γιάννη Βαρουφάκη. Ο πρωθυπουργός αντιλήφθηκε αμέσως το μεγάλο κίνδυνο. Και ξεκίνησε μαραθώνιο τηλεφωνημάτων με τους ηγέτες που μας ενδιαφέρουν. Και, πριν περάσουν 24 ώρες, με ρητή δήλωσή του διαβεβαίωσε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το μισητό ΔΝΤ ότι θα τους επιστρέψουμε όλα τα δολάρια και ευρώ που μας έχουν δανείσει.

 

Πρέπει να μάθουμε την ουσία και τη σημασία των διαφόρων δηλώσεων. Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών επανέλαβε χθες ότι ο γαλλογερμανικός άξονας ισχύει και για το θέμα του χρέους. Ο πρόεδρος Ομπάμα αποδείχτηκε ιδιαίτερα φιλικός, τουλάχιστον στα λόγια. Μόνο τα ίδια λόγια τα είχε πει και το 2010. Και δεν εισακούσθηκε.

 

Ας μη χάσουμε, όμως, την ψυχραιμία μας! Κάτι θα βγει στο τέλος!

 

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Δευτέρα 2.2.2015