Συνέντευξη στην Εφημερίδα Νεα Κρήτη 22.1.2015

 

Κάθε εκλογική αναμέτρηση γράφει ιστορία. Αποφασίζουμε όλοι μαζί για την επόμενη μέρα. Δεν μας ενδιαφέρει το παρελθόν. Παρά μόνο ως εγγύηση των λόγων μας, των προτάσεών μας, των φόβων και των ελπίδων που γεννά η μέχρι τώρα πορεία μας.

 

Σίγουρα έγραψαν ιστορία οι εκλογές και το δημοψήφισμα του 1974. Απομονώσανε την χούντα και λύσανε ένα μεγάλο πολιτειακό  πρόβλημα.

 

Σίγουρα   έγραψαν ιστορία οι εκλογές του 1981. Η «αλλαγή» είχε ουσιαστικό περιεχόμενο. Δεν υλοποιήθηκαν όλες της οι υποσχέσεις. Πραγματοποιήθηκε όμως όλος ο πυρήνας του προγράμματός της.  Οικοδομήθηκε ένα μεγάλο κοινωνικό κράτος. Διασφαλίστηκαν οι μεγάλες ελευθερίες του λαού. Αναγνωρίσαμε την Εθνική Αντίσταση.  Και προχωρήσαμε στην Εθνική Συμφιλίωση.  Παίξαμε συμπρωταγωνιστικό ρόλο σε μεγάλα διεθνή θέματα.

 

Ιστορία γράψαμε και το 1993.  Έγιναν μεγάλα έργα, δρόμοι, αεροδρόμια, λιμάνια.  Και ενταχθήκαμε στη ζώνη του ευρώ.

 

Το 2004 καταγράφηκαν και λάθη που έγιναν. Η χώρα κυβερνήθηκε, για μεγάλο χρονικό διάστημα, με «αυτόματο πιλότο».

 

Μπορούσαν να γράψουν ιστορία και οι εκλογές του 2009. Διαπράξαμε, όμως, ένα μοιραίο λάθος. Θελήσαμε να διαχειριστούμε μόνοι μας μια τερατώδη κρίση, οικονομική, κοινωνική και πολιτική, για την δημιουργία της οποίας δεν είχαμε απολύτως καμία ευθύνη. Αυτό πληρώνουμε και σήμερα.

 

Τι διακυβεύεται σήμερα;

1.       Η ισότιμη παραμονή στη ζώνη του ευρώ και στα διάφορα άλλα όργανα της οργανωμένης Ευρώπης. Η Ευρώπη σήμερα έχει δυσφημιστεί. Έχει ταυτιστεί με τη Μέρκελ και τα προγράμματα λιτότητας που η γερμανική κυβέρνηση θέλει να μας επιβάλει.

 

Δεν είναι αυτή η Ευρώπη. Μέχρι σήμερα μας έχει δώσει 235 δις ευρώ. Τα τελευταία χρόνια δίνει για τους αγρότες μας επιδοτήσεις 3 δις ευρώ κάθε έτος. Δεν αναφέρομαι στα άλλα οφέλη. Η Ευρώπη είναι το καταφύγιό μας. Δεν έχουμε άλλο καταφύγιο. Σ΄ αυτόν τον ταραγμένο κόσμο και σ΄ αυτήν την πολυτάραχη περιοχή.

 

Πολλοί μιλάνε για διαπραγμάτευση. Από «μηδενική βάση». Λένε τη μισή αλήθεια. Ίσως από άγνοια. Η Ευρώπη διαρκώς διαπραγματεύεται. Αυτή είναι η αληθινή της φύση. Για όλα τα προβλήματα. Κάθε, όμως, διαπραγμάτευση στην Ευρώπη έχει κανόνες. Βασικούς.

 

Ο πρώτος κανόνας. Σέβεσαι το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Με  την μονομερή δήλωση ότι θέλεις να διαπραγματευτείς το όποιο ζήτημα, δεν αναστέλλονται οι υποχρεώσεις σου. Διαπραγμάτευση από μηδενική βάση; Αστειότητες και επιπολαιότητες.

 

Την υπόσχεση για διαπραγμάτευση χρέους, μας την έχουν δώσει οι Ευρωπαίοι, στο Συμβούλιο των χωρών του ευρώ, στις 27 Νοεμβρίου 2011. Και δεν θα την πάρουν πίσω. Μας έχουν θέσει, όμως, ένα και μοναδικό όρο. Να τηρήσουμε προηγουμένως όλα όσα έχουμε συμφωνήσει ομόφωνα. Δηλαδή, όλες οι χώρες της ευρωζώνης. Άρα δεν χωρά ούτε μια μονομερής ενέργεια από την πλευρά της Ελλάδος.

 

2.       Η ανάπτυξη είναι το επόμενο κεφάλαιο που διακυβεύεται στις επόμενες εκλογές. Ανάπτυξη δεν θα έχουμε με την αύξηση κατανάλωσης εισαγόμενων και πολυτελών προϊόντων.

 

Ανάπτυξη θα έχουμε με την απελευθέρωση της αγοράς και της επιχειρηματικότητας από γραφειοκρατικά και άλλα εμπόδια. Από την μισαλλοδοξία. Ανάπτυξη θα έχουμε με μεγάλα έργα υποδομής. Σύγχρονα αεροδρόμια. Μεγάλους δρόμους, καλά μελετημένους και άρτια κατασκευασμένους.

 

Ανάπτυξη θα έχουμε με την προστασία της αγροτικής παραγωγής, τη δημιουργία μηχανισμών διανομής των αγροτικών προϊόντων.

 

Ανάπτυξη θα έχουμε με την ενίσχυση της έρευνας σε όλους τους κλάδους των σύγχρονων τεχνολογιών.

 

Ανάπτυξη δεν πρόκειται να έχουμε όταν χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα για το 1,5 εκατομμύριο άνεργους, όταν κλείνουμε εργοστάσια και δεν δίνουμε την ευκαιρία για σημαντικές επενδύσεις, ενοχοποιώντας έτσι κάθε κυβερνητική προσπάθεια.

 

3.       Το διακύβευμα των εκλογών θα κριθεί και στο τι κράτος θέλουμε. Θέλουμε κράτος συντεχνιών και παρέας; Θέλουμε κράτος χωρίς αξιοκρατία; Θέλουμε πελατειακό και μεταπελατειακό με τους γνωστούς αρχιερείς των ρουσφετιών;

 

Ή Θέλουμε κράτος συμπαραστάτη στον αγρότη, στο νέο επιστήμονα, στον ελέυθερο επαγγελματία και στον επενδυτή.  Ή κράτος τροχοπέδι σε κάθε προσπάθεια, στενά γραφειοκρατικό για να ροκανίζει τον παραγωγικό μας χρόνο;

 

Θέλουμε κράτος δικαίου με αυστηρή τήρηση της νομιμότητας;  Ή κράτος που άλλοτε μεν είναι αυταρχικό, ειδικά απέναντι στους νέους, άλλοτε είναι ανύπαρκτο και ανίκανο να τηρήσει τις βασικές του υποχρεώσεις. Δεν είναι υποχρέωση  του κράτους η ασφάλεια των συμπολιτών μας; Ή  θα ανεχθούμε τις  πολιτικές και επαγγελματικές συμμορίες που υποκαθιστούν το κράτος;

 

Θέλουμε κοινωνικό κράτος που θα εξασφαλίζει δημόσια υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, προστασία των ευπαθών κατηγοριών πολιτών. Θέλουμε κοινωνικό κράτος με περιορισμό της αθέμιτης σπατάλης στο χώρο της υγείας. Θέλουμε κοινωνικό κράτος με καινοτόμες βελτιώσεις στο χώρο της παιδείας.

 

Θέλουμε πράγματι ένα κράτος φιλικό στον απλό πολίτη χωρίς να εξετάζονται τα πολιτικά φρονήματα του; Αυτό το τελευταίο το ισχυρίζονται όλοι. Ποιοι το εννοούν;

 

 

4.       Οι εκλογές αυτές πρέπει να δώσουν μια διαρκή απάντηση στο θέμα της διαφθοράς. Και της ανομίας. Είναι βέβαιον ότι διαφθορά διευκολύνεται από την ανομία. Είναι επίσης επιστημονικά βέβαιο ότι η ανομία γεννά και βία. Είναι επίσης αλήθεια ότι επιλεκτική εφαρμογή των νόμων δεν μπορεί να υπάρξει. Η ανοχή της βίας και η με έμμεσο τρόπο υπόθαλψη της ανομίας, διευρύνει τους άτυπους μηχανισμούς της διαφθοράς.

 

 

5.       Υπάρχει και ένα τελευταίο αλλά πρωταρχικής σημασίας διακύβευμα των εκλογών. Τι Βουλή θέλουμε; Μέλη της εθνικής αντιπροσωπείας εξοπλισμένα με όλες τις απαραίτητες ιδιότητες και αρετές για να ασχοληθούν με τα προβλήματα μας και να υπερασπισθούν τις θέσεις μας στην ελλάδα και το εξωτερικό.

 

Θυμάμαι τη βουλή του 1974. Στους κόλπους της γεννήθηκε ένα Σύνταγμα που αρκετά κεφάλαιά του ήσαν πρωτοποριακά. Σ΄ αυτήν τη Βουλή κυριάρχησαν άνθρωποι με διώξεις και βασανιστήρια στην πλάτη τους και με γνώσεις υψηλού επιπέδου. Κονταροχτυπήθηκαν μεταξύ τους στην υπεράσπιση διαφορετικών ιδεών. Τήρησαν, όμως,  όλους τους αναγκαίους κοινοβουλευτικούς κανόνες.

 

Θυμάμαι όμως τη Βουλή του 1981. Ένα κράμα έμπειρων πολιτικών, νέων πολιτικών που πίστευαν στο όραμα της Αλλαγής και κατανόησαν το αληθινό μεταρρυθμιστικό ρόλο τους.  Τόσο μέσα στη Βουλή όσο και μέσα στην κοινωνία.

 

Η Βουλή του 2012 με απογοήτευσε, παρά το γεγονός ότι οι 180 από τους 300 ήσαν νιόφερτοι. Η «ανανέωση», όμως αυτή, ουσιαστικά αυτοκαταργήθηκε. Ξεφτιλίστηκε και ταπεινώθηκε. Ο διψήφιος αριθμός των βουλευτών της Χρυσής Αυγής ήταν μέρος αυτής της ταπείνωσης. Από όλες σχεδόν τις πτέρυγες της Βουλής, συμμετείχαν σε αυτό το ιδιόμορφο πάρτυ υβριστικών ρήξεων και χυδαίων επεισοδίων. Ελάχιστα μέλη της ελληνικής Βουλής ξέφυγαν από αυτήν την παρακμιακή πραγματικότητα.

 

 

Νομίζω ότι όλες οι ιδεολογίες που έχουν υπαρκτό ιστορικό περιεχόμενο έχουν το δικαίωμα και την αρμοδιότητα να εκπροσωπούν αυθεντικά το έθνος και το λαό.

 

Το ιστορικό διακύβευμα και οι ιστορικές τύχες βρίσκονται όλες στα χέρια του ελληνικού λαού.

 

 

Αντώνης Ν. Βγόντζας

Υποψήφιος Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ν. Ηρακλείου

Εφημερίδα Νέα Κρήτη, 22.1.2015