Είναι σημαντικό το σχόλιο του Βόλφγκανγκ Μινχάου στο Spiegel online για την ευρωκρίση. Μας αφορά. Μολονότι ο σχολιαστής βάζει μπροστά τη γερμανική οικονομία και το Γερμανό πολίτη. Σ' αυτόν, άλλωστε, κυρίως απευθύνεται. Τι κρατώ από τις επισημάνσεις του;

 

Πρώτον, η ευρωκρίση δεν έχει τελειώσει. Η κρίση επιβάλλει αλλαγή της πολιτικής. Η «δική μας ασθένεια» είναι χρόνια. Ο σχολιαστής δείχνει τη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης στις χώρες της Ευρωζώνης. Στη Γερμανία, συνεχίζει, είναι λιγότερο αισθητή αυτή η ύπουλη αρρώστια. Τα επόμενα χρόνια η Γερμανία θα υποστεί και δημογραφικό σοκ.

 

Δεύτερον, η εμμονή και η τήρηση στους δημοσιονομικούς κανόνες της συνθήκης του Μάαστριχτ θα οδηγούσε σε κατάρρευση χώρες με εξαιρετικά δυναμικές οικονομίες.

 

Τρίτον, αντί να επιλύσουμε την κρίση χρέους με μια διάσκεψη για το χρέος, μεταθέτουμε το πρόβλημα. Έχουμε δημιουργήσει ομπρέλες προστασίας που μεταφέρουν τα χρέη από τη μία γωνιά του συστήματος στην άλλη.

 

Θα συμφωνήσω με τις παραπάνω επισημάνσεις. Σχεδόν με όλες. Το ερώτημα για τη χώρα μας δεν είναι τόσο απλό. Είναι βέβαιο ότι δεν μπορούμε να προβούμε σε μονομερείς ενέργειες. Τώρα πια χρωστάμε στους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Ακόμα και σε πολίτες χωρών που βρίσκονται σε πιο χαμηλά σκαλοπάτια ανάπτυξης και βιοτικού επιπέδου.

 

Από την άλλη, πρέπει να πάμε σε μια διαρκή διαπραγμάτευση με την πεποίθηση του ισότιμου εταίρου. Κάτι που συχνά ξεχνάμε. Η αξιοποίηση του ΕΣΠΑ συνεχίζει να είναι πελατειακή. Η δημόσια διοίκηση παραμένει μη διαχειρίσιμη. Και το πολιτικό σύστημα και το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων λειτουργούν με έναν αφόρητο επαρχιωτισμό. Με ντελάληδες και κουτσαβάκια.

 

 

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Τετάρτη 20.8.2014