Â
Â
Είναι νωÏίς για να βγουν τα Ï€Ïώτα συμπεÏάσματα. Η κοινοβουλευτική αντιπαÏάθεση ξεκίνησε με «κοÏώνες». Με λÎξεις που Îχουν χάσει το πεÏιεχόμενό τους. Με Ï€Ïοτάσεις και αντιπÏοτάσεις που δεν είναι συγκÏίσιμες. Ο καθÎνας λÎει τα δικά του. Δηλαδή, δεν λÎει τίποτα. ΕπιμÎνω είναι νωÏίς. Ίσως τα πιο ουσιαστικά να λεχθοÏν την ΠαÏασκευή.
Â
Î ÏÎπει, μÎχÏι τότε, να ξÎÏουμε τι Ï€Ïοτείνει ο κάθε πολιτικός σχηματισμός για την ανεÏγία. Δεν χÏειαζόμαστε τους ξÎνους να μας πουν πόσοι δεν Îχουν δουλειά. Πόσοι νÎοι δεν Îχουν δουλειά και φεÏγουν. Πόσο βαÏιά χτυπήθηκε η μικÏομεσαία τάξη. Πόσα λουκÎτα κλείδωσαν επιχειÏήσεις αυτοαπασχολουμÎνων ή και με ελάχιστους εÏγαζόμενους. Απλώς οι εκθÎσεις της ΕυÏωπαϊκής ΕπιτÏοπής Ï€ÏÎπει να σταλοÏν σε όλες τις ΚυβεÏνήσεις. Μια στις Ï„ÎσσεÏις μικÏομεσαίες επιχειÏήσεις που λειτουÏγοÏσε το 2008 Îκλεισε. Και πεÏιμÎνουμε να κλείσουνε ακόμη σαÏάντα χιλιάδες μικÏομεσαίες επιχειÏήσεις.
Â
Το Ï€Ïόβλημα της ανεÏγίας είναι οδυνηÏά Ελληνικό. Εμάς μας πονάει πιο Ï€Î¿Î»Ï Î±Ï€ÏŒ όλους τους άλλους λαοÏÏ‚. Σιγά - σιγά πονάει και άλλες χώÏες που τις θεωÏοÏσαμε μεγάλες και οικονομικά ισχυÏÎÏ‚. Το ΒεÏολίνο Îχει αντίθετη άποψη. ΠÏοτιμάει τη «λιτότητα».  Και επιμÎνει. Σε βαθμό που μποÏεί να Ï€ÏοκαλÎσει βαθιά Ïήγματα στην διαδικασία της ευÏωπαϊκής ενοποίησης. Και στη ζώνη του ευÏÏŽ.
Â
Με ευχολόγια και επικοινωνιακά «τÏικ» δεν αντιμετωπίζεται η ανεÏγία. ΠÏÎπει να αλλάξει η δομή της ελληνικής οικονομίας. Οι λÎξεις Ï€Ïοδίδουν βαθιÎÏ‚ αλλαγÎÏ‚. Παλιά μιλοÏσαμε για «βιομηχάνους», «βιοτÎχνες» και «εισοδηματίες». ΑκολοÏθως ψελλίσαμε τη λÎξη «επιχειÏηματίας». Στον καιÏÏŒ της μεγάλης «φοÏσκας» του χÏηματιστηÏίου μάθαμε τους πολλαπλασιασμÎνους «επενδυτÎς».
Â
Κάπως Îτσι ξεχάσαμε τη λÎξη «παÏαγωγή» και «παÏαγωγός.»
Â
Â
Â
ÎÎα ΚÏήτη, τα ΚαθημεÏινά, Î Îμπτη 9.10.2014
Â
Â
|