ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ

Αρθρογραφία  

arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
 






 

Loading

     ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
-- 26/11/2001

  

   
Η εκδήλωση της περασμένης Παρασκευής αποδείχθηκε εντυπωσιακή. Παρά τα κάποια λάθη της. Παρά τη προσπάθεια του «κέντρου» να μονοπωλήσει τα λεπτά και τις ώρες αιχμής. Παρά την ανισότητα στη συμμετοχή ορισμένων περιφερειακών τηλεοπτικών σταθμών. Και τα βίντεο, που έδειξαν (ορισμένοι πάντοτε), δεν ξεπερνούσαν τις ανάγκες διαφήμισης και προβολής συγκεκριμένου σταθμού. Και ο δημοσιογραφικός λόγος (ορισμένων πάντοτε) ήταν ανεπαρκής. Ούτε και η κεντρική σκηνοθεσία έπεισε. Δεν έλεγξε τους χρόνους. Είχε ή επέτρεψε πολλά πισωγυρίσματα στις θεματικές ενότητες. Και δεν έδωσε μια γρήγορη ροή στο πρόγραμμα. Το κύριο όμως, ζητούμενο, αποδείχθηκε. Η Ευρώπη του μέλλοντος δεν είναι νοητή χωρίς τη συμμετοχή της περιφέρειας κάθε κρατικής ενότητας. Αν θέλει να είναι ρεαλιστική. Αν θέλει να είναι συμμετοχική. Αν θέλει να είναι δυναμική. Χωρίς αποκλεισμούς. Χωρίς πολλές ταχύτητες. Γι’ αυτή την Ευρώπη θέλουμε να μιλήσουμε και να γράψουμε. Χωρίς τα πλέγματα του Ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού. Χωρίς τους βρυξελλιώτικους σνομπισμούς. Χωρίς εθελοτυφλία. Υποψιασμένοι. Αλλά όχι καχύποπτοι. Με ανυπόκριτο ενθουσιασμό. Αλλά ποτέ αφελείς. Τολμηροί. Μέχρι και ριψοκίνδυνοι. Με κανένα τρόπο επιπόλαιοι. Και με καμιά διάθεση πειρατείας. Έχοντας εγκαταλείψει κάθε νοοτροπία «αρπαχτής». Από την 1η Ιανουαρίου 2002, δώδεκα από τα Κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έχουν ένα ενιαίο και μόνο νόμισμα. Τα οικονομικώς πιο ισχυρά. Αλλά και η Ελλάδα. Που βρίσκεται στη προτελευταία θέση οικονομικής ισχύος, με οποιοδήποτε δείκτη. Αυτό σημαίνει πολλά. Σημαίνει μεγάλη διευκόλυνση στις συναλλαγές. Ολοκλήρωση της ενιαίας εσωτερικής αγοράς. Ενιαία οικονομική και νομισματική πολιτική. Ενθαρρύνει τη δημιουργία φτηνού χρήματος. Ένας άλλος αέρας στο χώρο των επενδυτικών αποφάσεων. Επιτέλους μια πολύ γερή αφετηρία για την επιτάχυνση των διαδικασιών πολιτικής ενοποίησης των Ευρωπαϊκών κρατών. Αλλά μέχρι εκεί. Αυτό που πάγια αποτελεί παράγοντα πληθωριστικών τάσεων μένει έξω. Η υπερβάλλουσα ζήτηση ωθεί προς τα πάνω τις τιμές. Κι αυτό δεν ελέγχεται μόνο με νομισματικά μέτρα. Ούτε άλλωστε το ΕΥΡΩ οδηγεί σε εξίσωση του μεροκάματου και του μισθού. Ίσα- ίσα η ύπαρξη του ΕΥΡΩ καθιστά ολοφάνερη τη σύγκριση των αμοιβών των εργαζομένων ανάμεσα στα διάφορα Κράτη- μέλη της Ευρώπης. Δεν παρεμβαίνει η δραχμή, ούτε το μάρκο, για να διαπιστωθεί ότι ο Έλληνας εργαζόμενος αμείβεται πολύ λιγότερα από τον Γερμανό συνάδελφό του, έστω και αν καταβάλει τον ίδιο κόπο. Η πρώτη μεγάλη πρόκληση της Ευρώπης αναμφισβήτητα είναι η λύση του προβλήματος της απασχόλησης. Όταν ο ένας στους δέκα Ευρωπαίους εργαζόμενους είναι άνεργος, τότε το πρόβλημα είναι οξύ. Και όταν η επερχόμενη βαριά ύφεση θα οδηγήσει τους αριθμούς της ανεργίας ακόμη πιο ψηλά, τότε οι επιπτώσεις της ανεργίας θα είναι οξύτερες. Αρκετά φορτώσαμε στις παρενέργειες του τρομοκρατικού πλήγματος στους δίδυμους πύργους στη Νέα Υόρκη. Η ύφεση ήταν ήδη ορατή και αισθητή. Και η 11η Σεπτεμβρίου αποτέλεσε το πρόσχημα λήψης μέτρων κατά του όγκου της απασχόλησης, που ούτως ή αλλιώς είχαν ήδη αποφασιστεί. Και ούτε υπάρχει κάποιος μυστικός οικονομικός νόμος, που επιβάλλει κάποιο ποσοστό ανεργίας. Δεν χρειάζονται πολλά επιχειρήματα. Ένα μόνο αρκεί. Οι Η.Π.Α. γνώρισαν μια από τις μεγαλύτερες περιόδους διόγκωσης της οικονομίας τους, μαζί με εντυπωσιακά χαμηλούς δείκτες μη απασχόλησης, τα τελευταία χρόνια. Και αναφερόμαστε στα χρόνια της Προεδρίας του Μπιλ Κλίντον. Μετά τη συρρίκνωση του κράτους κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης, και μετά τη προαναγγελία νέων εκπτώσεων σε βάρος εκείνων των θεσμών και εκείνων των μέτρων, που αποτύπωναν τη θέλησή μας να βρισκόμαστε δίπλα και υποστηρικτικά σε κάθε συμπολίτη και συνάνθρωπό μας, τότε αυτοί οι αριθμοί ανεργίας εκφράζουν και περιγράφουν μια βαθύτερη κοινωνική οδύνη. Ο άνεργος άνδρας και η άνεργη γυναίκα δεν θα λυγίζουν μόνο από τη γκρίζα ζωή, που προσδιορίζεται περιοριστικά από τα ιδιαιτέρως χαμηλά εισοδήματά τους. Θα κατατρύχονται και από τη σκοτεινή προοπτική της διαρκούς ανεργίας. Καλά είναι τα προγράμματα επιμόρφωσης των ανέργων συνανθρώπων μας. Αλλά στοιχίζουν πανάκριβα. Και κυρίως δεν αποδίδουν. Τουλάχιστον σύμφωνα με τις ελπίδες που έχουμε επενδύσει σε αυτά. Χρειαζόμαστε πιο τολμηρές πρωτοβουλίες. Έχουμε ανάγκη από αληθινά γενναίες αποφάσεις. Ο χώρος της παιδείας είναι στρατηγικός. Και για το θέμα της απασχόλησης. Και για το συνολικό αίτημα μιας δυναμικής αναπτυξιακής πορείας. Έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι στην αφετηρία μιας μεγάλης οικονομικής ανόδου των χωρών που πρωταγωνιστούν στον οικονομικό τομέα, βρίσκεται μια οργανωμένη τιτάνια προσπάθεια μιας μαζικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Που δεν εξαντλείται σε ρυθμίσεις, αναριθμήσεις, μεταρρυθμίσεις, των εξεταστικών συστημάτων για τη μετάβαση από τον ένα κύκλο σπουδών στον επόμενο, ή ανώτερο. Που δεν χάνεται στη διαδικασία μηχανιστικής μεταφοράς των νέων τεχνολογιών. Χρειαζόμαστε ένα επαναστατικά καινούργιο περιεχόμενο σπουδών. Με νέους στόχους. Με αληθινή διασύνδεση της εκπαίδευσης (όλων των βαθμίδων), με τις ανάγκες που έχουμε σε όλα τα επίπεδα. Όχι στενά με την περιορισμένη έννοια της παραγωγής. Ούτε χαμένη όμως σε ιδεολογήματα που δεν έχουν ιστορικές βάσεις. Αν θέλουμε να μιλήσουμε με ειλικρίνεια, αλήθεια και τόλμη για το μέλλον της Ευρώπης, ας ξεκινήσουμε έναν αληθινό εθνικό και ευρωπαϊκό διάλογο για την παιδεία. Η καρδιά της Ευρώπης χτυπά και στις Βρυξέλλες και στην Ελλάδα. Και στην Αθήνα και στη περιφέρεια. Μπορεί οι Βρυξέλλες να συμπροσδιορίζουν τους πόρους που θα αφιερωθούν στην παιδεία. Το περιεχόμενο της εκπαίδευσης αποφασίζεται και προσδιορίζεται εδώ.

Share |
 
papa
Ανοίξτε την Βουλή! Επιτρέπεται σύγχυση στα εθνικά θέματα; ¨Πορεία στην Ομίχλη της Κρίσης¨

 

 

Το ότι δεν φταίνε τα θύματα είναι, περίπου, βέβαιο. Τα περισσόÏ

Το non paper της αμερικανικής πρεσβείας και η τουρκική επιχειρημα

 

 

Πάρα πολύς κόσμος παραβρέθηκε στην παρουσίαση του Î

 

«ΔΙΚΗ»

20  χρόνια μετά την παραπομπή του Ανδρέα Παπαν

webdesign by mediapro || content management by fgcms