Το ότι δÏαπετεÏουν κάτω από εξοÏγιστικά εÏκολες συνθήκες οÏισμÎνοι κÏατοÏμενοι δεν είναι Ï€ÏωτοφανÎÏ‚ στο ελληνικό κÏάτος δικαίου. Αποτελεί αφοÏμή ειδικής τηλεοπτικής πανδαισίας.
Το ότι εμφανίζονται φαινόμενα βαναυσότητας σε βάÏος κάποιων κÏατουμÎνων, σε κάποιες χÏονικÎÏ‚ πεÏιόδους, στα κÏατητήÏια της Ελληνικής Αστυνομίας δεν Ï€ÏÎπει να αμφισβητείται. Αυτό το γνωÏίζει και το αναγνωÏίζει και η Διεθνής Αμνηστία.
Το ότι οÏισμÎνα «κλεφτÏόνια» και οÏισμÎνα «πÏεζόνια», υπό τη συνοδεία καλά εκπαιδευμÎνων αστυνομικών οÏγάνων με Ï€Ïόδηλα τα σωματικά τους Ï€Ïοσόντα, ανακαλÏπτουν μια άπλετη ηλεκτÏονική δημοσιότητα, η οποία και τα διασφαλίζει, οÏτε και αυτό σπανίζει. Το ότι, Ï„Îλος (και αυτό αποτελεί την αφοÏμή και την αιτία των Ï€Î¿Î»Ï ÎµÏ€Î¯ÎºÎ±Î¹Ïων σκÎψεων μας), μία σειÏά σωφÏονιστικών ενεÏγειών –κατά κανόνα- υπαλλήλων διεξάγονται με απίστευτη χαλαÏότητα (και στο κάτω – κάτω ανθÏωπιστική στάση και συμπεÏιφοÏά )δεν είναι άγνωστο στους Έλληνες πολίτες μετά τα τελευταία γεγονότα. Εκπληκτική Îλλειψη οποιασδήποτε Ï€Ïόνοιας και παταγώδης αποτυχία στην εφαÏμογή κανόνων φÏλαξης επικίνδυνων κακοποιών οδήγησαν στα τελευταία Ï„Ïαγικά γεγονότα. Τουλάχιστον.
ΑκολοÏθησαν οι αναμενόμενες συνήθεις αντιδÏάσεις μας, από οποιοδήποτε μετεÏίζι και αν υπεÏασπιζόμαστε τις απόψεις μας. Οι απόψεις που κυÏιαÏχοÏν αυτή τη στιγμή δεν είναι άλλες από εκείνες που δείχνουν μία «αφÏλακτη» πολιτεία. ÎœÎσα σε Îνα Ï„Îτοιο κλίμα δεν θα Ï€ÏÎπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο διαμόÏφωσης δÏο βασικών στάσεων και διατÏπωσης δÏο βασικών συστάσεων. Η Ï€Ïώτη αφοÏά στο να παÏθοÏν καινοÏÏγια Ï€Ïόσθετα μÎÏ„Ïα διασφάλισης της τάξεως που διασαλεÏτηκε. Κάποιοι δÏακόντειοι νόμοι που θα απειλοÏν σκληÏότατες ποινÎÏ‚ (σε βάÏος ποιών;) που θα «απαγοÏεÏουν» στη ζωή το σφάλμα και το ατÏχημα.
Η δεÏτεÏη σÏσταση θα αφοÏά σε κάποιες υπηÏεσιακÎÏ‚ ανθÏωποθυσίες σε βάÏος κάποιων στελεχών των διωκτικών ή σωφÏονιστικών υπηÏεσιών. Î Î¿Î»Ï Î±Ï€Î»Î¬ : άλλη μία υπεÏβολή μετά από Îνα Ï„Ïαγικό γεγονός. ΨυχÏαιμία, είναι το μόνο που μποÏεί να λεχθεί. Και μάλιστα, αυτή τη στιγμή. ΠαÏόμοιας φÏσης και χαÏακτήÏα Ï„Ïαγικά γεγονότα γνωÏίζουν όλες οι Îννομες τάξεις, χωÏίς αυτό αν αποτελεί άλλοθι. Αλλά ποτÎ, ή τουλάχιστον κατά κανόνα, δε διανοήθηκε κανείς πολίτης μίας άλλης χώÏας να Ï€Ïοβεί σε πλήÏη αμφισβήτηση κάποιων γενικών Ï€Ïοτάσεων, συμπεÏασμάτων και κανόνων. Το σÏγχÏονο Îγκλημα δεν είναι πια αυτό που ξÎÏαμε σε πιο απλοϊκÎÏ‚ οÏγανώσεις της κοινωνίας. Είναι οÏγανωμÎνο. Και στο πεδίο κινητοποίησης υλικών μÎσων και στÏατολόγησης στελεχών στην εγκληματική ομάδα και στη δυνατότητα αδÏανοποίησης και εξουδετÎÏωσης των διωκτικών και σωφÏονιστικών αÏχών. Για αυτό και είναι και πιο επικίνδυνό. Η άμυνα της Îννομης τάξης δεν μποÏεί να Îχει τα ίδια χαÏακτηÏιστικά ή την ίδια φÏση με τα μÎσα της εγκληματικής ομάδας. Και οπωσδήποτε η άμυνα της Îννομης τάξης δεν μποÏεί να είναι απλοϊκή. ΟÏτε και βάναυση. Ας ξεκινήσουμε από το Ï„Îλος . Ο κάθε κÏατοÏμενος, όπως και ο κάθε πολίτης, Îχει αξίωση στο πιο θεμελιώδες ανθÏώπινο δικαίωμα. Την ανθÏώπινη αξία .
ΔικαιοÏται να μην βασανίζεται με οποιαδήποτε αιτία στα αστυνομικά τμήματα ή στα σωφÏονιστικά καταστήματα. ΔικαιοÏται σεβασμό στο σώμα του και Ï€ÏοσφοÏά κάθε Ï€Ïοστασίας από την άποψη της υγείας και της υγιεινής. Αυτά τα δικαιώματα του είναι αδιαπÏαγμάτευτα, ανεξάÏτητα από τη δική του συμπεÏιφοÏά. Αυτό επιτάσσει ο θεμελιώδης χάÏτης της χώÏας. Το ελληνικό ΣÏνταγμα.
Οποιεσδήποτε κÏαυγÎÏ‚ για τον πεÏιοÏισμό ή την υποβάθμιση αυτής της αξίωσης δεν μποÏοÏν να είναι ανεκτÎÏ‚. ΟÏτε και αυτÎÏ‚ τις στιγμÎÏ‚ των Ï€Ïώτων εντυπώσεων της εντελώς Ï€Ïόσφατης Ï„Ïαγωδίας σε βάÏος αστυνομικών και σωφÏονιστικών υπαλλήλων. Από την άλλη, η Îννομη τάξη δεν επιτÏÎπεται να είναι οÏτε αφελής οÏτε ευκαιÏιακά επιπόλαιη.
Η τήÏηση των στοιχειωδών κανόνων φÏλαξης δεν μποÏεί να είναι αντικείμενο μίας άτυπης Ï€Ïοσωπικής διαπÏαγμάτευσης ανάμεσα στο συγκεκÏιμÎνο αστυνομικό και σωφÏονιστικό υπάλληλο και τον εγκληματία. ΟÏτε επιτÏÎπεται να υπόκειται η εφαÏμογή του νόμου στην Ï€Ïοσδοκία ή το φόβο της όποιας δημοσιότητας. Οι κανόνες ασφαλείας τηÏοÏνται ακόμα και όταν η <πόλη> κοιμάται. Με αυστηÏότητα. ΧωÏίς εξαιÏÎσεις. ΧωÏίς Ï€ÏοσωπικÎÏ‚ παÏεκκλίσεις. Η τήÏηση του νόμου και των κανόνων ασφαλείας ποτΠδε συνιστά βαναυσότητα. Όπως και η μη τήÏησή τους δεν είναι αυτονόητα ανθÏωπιστική. Το αντίθετο, μάλιστα. ΜποÏεί να υποκÏÏπτει μια ιδιότυπη συναλλαγή με μικÏοασήμαντα κατά κανόνα ανταλλάγματα.
Η Ελληνική Πολιτεία δεν είναι αφÏλακτη. Και αυτό Ï€ÏοκÏπτει ακόμα και από τη δυνατότητα άÏνησης της υπεÏβολής. ΥπάÏχουν εγκληματικÎÏ‚ συμπεÏιφοÏÎÏ‚ που ακόμα διαφεÏγουν και τη δίωξη και την τιμωÏία. Ίσως –ίσως κάποιες νομοθετικÎÏ‚ Ï€Ïωτοβουλίες Ï€ÏÎπει να παÏθοÏν μόνο ως Ï€Ïος την εντελώς σÏγχÏονη μοÏφή της οÏγανωμÎνης εγκληματικότητας. Το κÏÏιο αίτημα παÏαμÎνει άλλο. Îα τηÏοÏνται και να εφαÏμόζονται οι νόμοι και οι κανόνες που αποÏÏÎουν από αυτοÏÏ‚. Τόσο απλό. Και χωÏίς οποιαδήποτε υπεÏβολή. Η Îννομη τάξη, παÏόλα τα φαινόμενα, παÏόλες τις Ï„Ïαγωδίες που μας συγκινοÏν και εξάπτουν, μποÏεί να είναι ισχυÏή. ΧωÏίς, μάλιστα, οποιαδήποτε Îκπτωση στην Ï€Ïοστασία των ανθÏωπίνων δικαιωμάτων. Ακόμα και εκείνων των εγκληματιών.
|