ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ

Αρθρογραφία  

arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
 






 

Loading

     ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ
-- 19/02/2001

  

   
Το ότι δραπετεύουν κάτω από εξοργιστικά εύκολες συνθήκες ορισμένοι κρατούμενοι δεν είναι πρωτοφανές στο ελληνικό κράτος δικαίου. Αποτελεί αφορμή ειδικής τηλεοπτικής πανδαισίας. Το ότι εμφανίζονται φαινόμενα βαναυσότητας σε βάρος κάποιων κρατουμένων, σε κάποιες χρονικές περιόδους, στα κρατητήρια της Ελληνικής Αστυνομίας δεν πρέπει να αμφισβητείται. Αυτό το γνωρίζει και το αναγνωρίζει και η Διεθνής Αμνηστία. Το ότι ορισμένα «κλεφτρόνια» και ορισμένα «πρεζόνια», υπό τη συνοδεία καλά εκπαιδευμένων αστυνομικών οργάνων με πρόδηλα τα σωματικά τους προσόντα, ανακαλύπτουν μια άπλετη ηλεκτρονική δημοσιότητα, η οποία και τα διασφαλίζει, ούτε και αυτό σπανίζει. Το ότι, τέλος (και αυτό αποτελεί την αφορμή και την αιτία των πολύ επίκαιρων σκέψεων μας), μία σειρά σωφρονιστικών ενεργειών –κατά κανόνα- υπαλλήλων διεξάγονται με απίστευτη χαλαρότητα (και στο κάτω – κάτω ανθρωπιστική στάση και συμπεριφορά )δεν είναι άγνωστο στους Έλληνες πολίτες μετά τα τελευταία γεγονότα. Εκπληκτική έλλειψη οποιασδήποτε πρόνοιας και παταγώδης αποτυχία στην εφαρμογή κανόνων φύλαξης επικίνδυνων κακοποιών οδήγησαν στα τελευταία τραγικά γεγονότα. Τουλάχιστον. Ακολούθησαν οι αναμενόμενες συνήθεις αντιδράσεις μας, από οποιοδήποτε μετερίζι και αν υπερασπιζόμαστε τις απόψεις μας. Οι απόψεις που κυριαρχούν αυτή τη στιγμή δεν είναι άλλες από εκείνες που δείχνουν μία «αφύλακτη» πολιτεία. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο διαμόρφωσης δύο βασικών στάσεων και διατύπωσης δύο βασικών συστάσεων. Η πρώτη αφορά στο να παρθούν καινούργια πρόσθετα μέτρα διασφάλισης της τάξεως που διασαλεύτηκε. Κάποιοι δρακόντειοι νόμοι που θα απειλούν σκληρότατες ποινές (σε βάρος ποιών;) που θα «απαγορεύουν» στη ζωή το σφάλμα και το ατύχημα. Η δεύτερη σύσταση θα αφορά σε κάποιες υπηρεσιακές ανθρωποθυσίες σε βάρος κάποιων στελεχών των διωκτικών ή σωφρονιστικών υπηρεσιών. Πολύ απλά : άλλη μία υπερβολή μετά από ένα τραγικό γεγονός. Ψυχραιμία, είναι το μόνο που μπορεί να λεχθεί. Και μάλιστα, αυτή τη στιγμή. Παρόμοιας φύσης και χαρακτήρα τραγικά γεγονότα γνωρίζουν όλες οι έννομες τάξεις, χωρίς αυτό αν αποτελεί άλλοθι. Αλλά ποτέ, ή τουλάχιστον κατά κανόνα, δε διανοήθηκε κανείς πολίτης μίας άλλης χώρας να προβεί σε πλήρη αμφισβήτηση κάποιων γενικών προτάσεων, συμπερασμάτων και κανόνων. Το σύγχρονο έγκλημα δεν είναι πια αυτό που ξέραμε σε πιο απλοϊκές οργανώσεις της κοινωνίας. Είναι οργανωμένο. Και στο πεδίο κινητοποίησης υλικών μέσων και στρατολόγησης στελεχών στην εγκληματική ομάδα και στη δυνατότητα αδρανοποίησης και εξουδετέρωσης των διωκτικών και σωφρονιστικών αρχών. Για αυτό και είναι και πιο επικίνδυνό. Η άμυνα της έννομης τάξης δεν μπορεί να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά ή την ίδια φύση με τα μέσα της εγκληματικής ομάδας. Και οπωσδήποτε η άμυνα της έννομης τάξης δεν μπορεί να είναι απλοϊκή. Ούτε και βάναυση. Ας ξεκινήσουμε από το τέλος . Ο κάθε κρατούμενος, όπως και ο κάθε πολίτης, έχει αξίωση στο πιο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Την ανθρώπινη αξία . Δικαιούται να μην βασανίζεται με οποιαδήποτε αιτία στα αστυνομικά τμήματα ή στα σωφρονιστικά καταστήματα. Δικαιούται σεβασμό στο σώμα του και προσφορά κάθε προστασίας από την άποψη της υγείας και της υγιεινής. Αυτά τα δικαιώματα του είναι αδιαπραγμάτευτα, ανεξάρτητα από τη δική του συμπεριφορά. Αυτό επιτάσσει ο θεμελιώδης χάρτης της χώρας. Το ελληνικό Σύνταγμα. Οποιεσδήποτε κραυγές για τον περιορισμό ή την υποβάθμιση αυτής της αξίωσης δεν μπορούν να είναι ανεκτές. Ούτε και αυτές τις στιγμές των πρώτων εντυπώσεων της εντελώς πρόσφατης τραγωδίας σε βάρος αστυνομικών και σωφρονιστικών υπαλλήλων. Από την άλλη, η έννομη τάξη δεν επιτρέπεται να είναι ούτε αφελής ούτε ευκαιριακά επιπόλαιη. Η τήρηση των στοιχειωδών κανόνων φύλαξης δεν μπορεί να είναι αντικείμενο μίας άτυπης προσωπικής διαπραγμάτευσης ανάμεσα στο συγκεκριμένο αστυνομικό και σωφρονιστικό υπάλληλο και τον εγκληματία. Ούτε επιτρέπεται να υπόκειται η εφαρμογή του νόμου στην προσδοκία ή το φόβο της όποιας δημοσιότητας. Οι κανόνες ασφαλείας τηρούνται ακόμα και όταν η <πόλη> κοιμάται. Με αυστηρότητα. Χωρίς εξαιρέσεις. Χωρίς προσωπικές παρεκκλίσεις. Η τήρηση του νόμου και των κανόνων ασφαλείας ποτέ δε συνιστά βαναυσότητα. Όπως και η μη τήρησή τους δεν είναι αυτονόητα ανθρωπιστική. Το αντίθετο, μάλιστα. Μπορεί να υποκρύπτει μια ιδιότυπη συναλλαγή με μικροασήμαντα κατά κανόνα ανταλλάγματα. Η Ελληνική Πολιτεία δεν είναι αφύλακτη. Και αυτό προκύπτει ακόμα και από τη δυνατότητα άρνησης της υπερβολής. Υπάρχουν εγκληματικές συμπεριφορές που ακόμα διαφεύγουν και τη δίωξη και την τιμωρία. Ίσως –ίσως κάποιες νομοθετικές πρωτοβουλίες πρέπει να παρθούν μόνο ως προς την εντελώς σύγχρονη μορφή της οργανωμένης εγκληματικότητας. Το κύριο αίτημα παραμένει άλλο. Να τηρούνται και να εφαρμόζονται οι νόμοι και οι κανόνες που απορρέουν από αυτούς. Τόσο απλό. Και χωρίς οποιαδήποτε υπερβολή. Η έννομη τάξη, παρόλα τα φαινόμενα, παρόλες τις τραγωδίες που μας συγκινούν και εξάπτουν, μπορεί να είναι ισχυρή. Χωρίς, μάλιστα, οποιαδήποτε έκπτωση στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ακόμα και εκείνων των εγκληματιών.

Share |
 
papa
Ανοίξτε την Βουλή! Επιτρέπεται σύγχυση στα εθνικά θέματα; ¨Πορεία στην Ομίχλη της Κρίσης¨

 

 

Το ότι δεν φταίνε τα θύματα είναι, περίπου, βέβαιο. Τα περισσόÏ

Το non paper της αμερικανικής πρεσβείας και η τουρκική επιχειρημα

 

 

Πάρα πολύς κόσμος παραβρέθηκε στην παρουσίαση του Î

 

«ΔΙΚΗ»

20  χρόνια μετά την παραπομπή του Ανδρέα Παπαν

webdesign by mediapro || content management by fgcms