Â
Και αυτή η ψηφοφοÏία απÎβη άκαÏπη. Η κεντÏοαÏιστεÏά φαίνεται διασπασμÎνη. Ο ΜπÎπε ΓκÏίλο συνεχίζει τις κωμωδίες του. Και αυτό θα κÏατήσει για καιÏÏŒ. Εκτός αν η Ï„Ïχη ή η ιστοÏία αποκτήσουν κÎφια. Οι αγοÏÎÏ‚, από ÏŒ,τι φαίνεται, δε θα πεÏιμÎνουν για πολÏ.
Η Ιταλία φυσικά είναι μία μεγάλη οικονομία. Από τις οκτώ μεγάλες του κόσμου. ΦαιδÏά Ï€Ïόσωπα την οδηγοÏν στο χάλι και στον γκÏεμό.
Η κοινωνική αναταÏαχή βÏίσκεται μπÏοστά στις Ï€Ïλες των μεγαλουπόλεων. Και κυÏίως στο Îότο. Από τα νοÏμεÏα, μάλιστα, φαίνεται πως πτωχεÏει.
Κάποτε η Ιταλία ήταν πολιτικά ισχυÏή. Είχε κόμματα με ιδÎες. Παίξαν όμως με τη διαφθοÏά και κατÎÏÏευσαν με το Ï€Ïώτο χτÏπημα.
Μετά ήÏθε ο μπεÏλουσκονισμός. Με τα φασιστοειδή καμώματά του. Με τον εκτÏαχηλισμό του δημόσιου βίου.
Με κατάντια. Με ευτελισμοÏÏ‚. Με τα μÎσα ενημÎÏωσης σε μηχανισμοÏÏ‚ εκχυδαϊσμοÏ.
ΣήμεÏα στην Ιταλία λείπουν οι πολιτικÎÏ‚ Ï€Ïοσωπικότητες. Όπως σχεδόν σε ολόκληÏη την ΕυÏώπη.
ÎÎα ΚÏήτη, τα ΚαθημεÏινά, Σάββατο 20.4.2013
Â
Â
|