Οι μπουλντόζες επί το έργον. Της κατεδάφισης. Των αυθαιρέτων. Κάποιοι θα χειροκροτήσουν. Ή τουλάχιστον θα επιδοκιμάσουν. Κάποιοι άλλοι θα διαμαρτυρηθούν. Και ενδεχόμενα θα σηκώσουν ψηλά τις φωνές και τα λάβαρα της διαμαρτυρίας. Αν όλα γίνονται εντάξει, αν έχουν τηρηθεί οι διάφορες προθεσμίες, αν έχει ακουστεί ο λόγος του κάθε ενδιαφερόμενου, τότε καλά να ξεκινήσουν το έργο της κατεδάφισης. Και ας υπάρξουν αντιδράσεις. Όχι μόνο από αυτούς που θίγονται. Κι απ΄ άλλους. Τους φίλους τους. Τους συγγενείς τους. Από όποιον και όποιους φοβούνται ότι θα είναι ο επόμενος στόχος. Η επόμενη φάση κατεδάφισης.

Πρέπει να πούμε όμως και μερικά πράγματα πιο πέρα από αυτά που μοιάζουν αυτονόητα. Μέχρι σήμερα η Πολιτεία έχει ακολουθήσει μία σχιζοφρενική πολιτική. Από τη μία απαγορευεί τα πάντα ή θέτει απαγορευτικές προϋποθέσεις. Και συνοδεύει τους απαγορευτικούς κανόνες με δρακόντειες σχεδόν κυρώσεις και ποινές. Ως εδώ καλά. Ή περίπου καλά. Μέσα σε μικρό όμως χρονικό διάστημα η Πολιτεία έρχεται αρωγός σε αυτούς που παρανόμησαν. Στην αρχή προβλέπει διαδικασίες νομιμοποίησης με πολύ ψηλά ανταλλάγματα. Ας τα πούμε αποζημιώσεις. Ας τα πούμε πρόστιμα. Και έρχεται μία τρίτη φρουνιά διατάξεων που κουρεύουν τα πρόστιμα και χαμηλώνουν τις αποζημιώσεις.

Έτσι όμως δεν πάμε καλά. Έτσι όμως δε θα πάμε μπροστά. Γιατί συμφέρει να παρανομείς. Σου κοστίζει η παρανομία το κατιτί, μα στο τέλος ο ισολογισμός είναι θετικός. Έχεις γλιτώσει φόρους  και εισφορές. Κάνεις το κέφι σου. Και... να ζήσουν εκείνοι καλά. Και εμείς  καλύτερα.

 

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Τρίτη 12.3.2013