Τις τελευταίες πέντε ημέρες μία μικρή περιπετειούλα της υγείας μου με κράτησε στο σπίτι. Δεν είχα όρεξη να κάνω αυτό που έκανα στυχνά σε αντίστοιχες περιστάσεις στο παρελθόν. Να διαβάσω ένα πολύ σοβαρό βιβλίο. Όλο μου τον χρόνο τον διέθεσα στην τηλεόραση και στις εφημερίδες. Και έφριξα.

 

Πρώτη παρατήρηση: Παρακολούθησα την εκπομπή ενός γνωστότατου και θορυβώδους δημοσιογράφου σε ένα από τα σοβαρά αθηνοκεντρικά κανάλια. Είχε μπροστά του κάτι περίεργους απόστρατους. Και κάποιους χαμηλόβαθμους εν ενεργεία. Πού κατέληξε αυτό το τηλεοπτικό πανηγύρι; Να κατέβουν στρατός και λαός στους δρόμους για να γκρεμίσουν κάτι. Δεν το προσδιόρισαν. Όμως εμείς ξέρουμε. Τη δημοκρατική τάξη. Τόση αλητεία.

 

Δεύτερον: Όλα τα δελτία, τηλεοπτικά , ραδιοφωνικά και έντυπα, ασχολούνται με το δράμα των Κυπρίων αδελφών μας. Κανένας δεν πρέπει να χαίρεται για ό,τι υφίστανται. Ακόμα και οι Ρώσοι μεγιστάνες. Δεν είναι έυκολο να αποδεχτείς ότι έρχεται το κράτος και σου αφαιρεί από 2 έως 10% από τις καταθέσεις σου. Πονάνε τα μέτρα αυτά. Αλλά όχι με όρους που είναι αποδεκτοί από όλους μας.

 

Τρίτον: Είναι ψέμα ότι δε φορολογούνται οι καταθέσεις και δεν υπάρχει προηγούμενο. Αν μη τι άλλο, ας θυμηθούμε τις δηλώσεις του αληθινού ήρωα της αντίστασης Μανόλη Γλέζου και τις αντίστοιχες δηλώσεις του Στρατούλη, εκλεκτού στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τέταρτον: Γιατί δε λέμε όλη την αλήθεια και σερβίρουμε ανιστόρητα σενάρια;

Από τα 15 δις που ζητά αυτή τη στιγμή η Κύπρος, τα 10 προβλέπονται από την Ευρώπη. Και τα 5,8 από την οικονομία της Κύπρου.

Γιατί επιτέλους δε λέμε ολόκληρες τις αλήθειες;

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Τετάρτη 20.3.2013