Τα επεισόδια, που άλλοι σχεδίαζαν ή φαντασιώνονταν και άλλοι φοβόντουσαν, δεν συνέβησαν. Η ιερή μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου, μνήμη διδακτική και παιδαγωγική, δεν συγκέντρωσε τα μεγάλα πλήθη των προηγούμενων ετών. Ούτε οι καπνοί των δακρυγόνων και των «μολότοφ» κατάφεραν να επεκταθούν σε ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας. Πολλά είναι τα αίτια. Το πιο σημαντικό; Τα πανό κιτρίνισαν από τον καιρό και την κατάχρησή τους. Απόδειξη; Οι εμφύλιες δηλητηριώδεις ανακοινώσεις της νεολαίας της ΝΔ και του Συνασπισμού. Παραπέμπουν σε αλλοτινές εποχές και ανιστόρητες αξιολογήσεις.

 

 

Δεν είναι το μοναδικό φαινόμενο χάσματος ανάμεσα στον κυρίαρχο δημόσιο διάλογο κραυγών και στην ουσία των προβλημάτων, που αντιμετωπίζει η χώρα. Κορυφαίο παράδειγμα οι καυτές, δήθεν, συζητήσεις για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο.

 

 

Όλοι γνωρίζουμε ότι το φορολογικό σύστημα της χώρας είναι άδικο. Είναι αυθαίρετο. Ενθαρρύνει τη φοροδιαφυγή. Αυτό που εφαρμόζεται στην πράξη. Όχι αυτό, που σχεδιάζουν οι εκάστοτε Υπουργοί των Οικονομικών. Φόρους καταβάλλουν. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Και σχεδόν κανένας άλλος. Άλλοι φοροδιαφεύγουν. Και άλλοι φοροαποφεύγουν. Η Μεταπολίτευση των μεγάλων αλλαγών και της υποκρισίας, των σημαντικών επιτευγμάτων, της θεσμικής τόλμης και της διαβρωτικής συναλλαγής και διαφθοράς, ετίμησε με το αξίωμα του Υπουργού Οικονομικών είκοσι επτά συμπολίτες μας. Όλοι τους υποσχέθηκαν δημόσια ότι το πρώτο τους καθήκον ήταν η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και ο περιορισμός της φοροαποφυγής. Δεν αποκλείεται να το εννοούσαν. Σχεδόν όλοι τους. Μπορεί και να το επιθυμούσαν. Από το αποτέλεσμα όλων όσα διακήρυξαν, μπορούμε να καταλήξουμε σε ένα απλό συμπέρασμα. Ή αγνοούσαν ή δεν κατανόησαν το πρόβλημα. Ή πολιτική τους δύναμη και βούληση, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ήταν ασθενής.

 

 

 

Κανένας τους, βέβαια, δεν έχει κατηγορηθεί βάσιμα για ανεντιμότητα. Ορισμένοι είχαν και έχουν εξαιρετική οικονομική παιδεία. Μερικοί είχαν και έχουν διακριθεί και σε ακαδημαϊκό επίπεδο.

 

 

Οι φορολογικοί νόμοι έχουν σωρευθεί σε εκατοντάδες. Τροποποιεί ο ένας τον άλλον. Ενδεχομένως τον αμέσως προηγούμενο. Η ανάγκη ερμηνείας μιας διάταξης επιβάλλει την ξεχωριστή μελέτη των διαδοχικών τροποποιήσεων της ίδιας διάταξης. Όχι σπάνια, η αληθινή κατανόησή της επιβάλλει την ερμηνεία και συστηματική ένταξη περισσοτέρων διατάξεων. Και, φυσικά, καμία φορολογική διάταξη δεν ερμηνεύεται με ασφάλεια, χωρίς το καταφύγιο σε κάποιες, όχι πάντοτε γνωστές ή προσιτές, ερμηνευτικές εγκύκλιοι του Υπουργείου Οικονομικών.

 

 

Μόνο από τον Οκτώβριο του 2009 και μέχρι σήμερα έχουν ψηφιστεί τουλάχιστον δέκα τρεις νόμοι με δημοσιονομικό περιεχόμενο. Κυρίως, με φορολογικές διατάξεις. Να προσθέσουμε και πέντε, μέχρι στιγμής, Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, που επείγεται η κύρωσή τους. Ορισμένοι νόμοι προαναγγέλλουν την πάταξη της φοροδιαφυγής. Εκατόν ενενήντα δύο άρθρα υπόσχονται στον δυστυχή έντιμο φορολογούμενο ότι θα πληρώσει φόρους και εκείνος που φοροδιαφεύγει και εκείνος που φοροαποφεύγει. Ο αριθμός των άρθρων δεν αποκαλύπτει την αληθινή έκταση των νομοθετικών πρωτοβουλιών. Οι φορολογικές διατάξεις ξεπερνούν τις εξακόσιες δέκα. Αρκετές από αυτές είναι περιβόλι. Διάταξη του 2010 έχει τροποποιηθεί, συμπληρωθεί και ερμηνευθεί δύο και τρεις φορές μέσα στην ίδια χρονιά. Είναι εξαιρετικά δύσκολος ο εντοπισμός και η απαρίθμηση των ερμηνευτικών εγκυκλίων.

 

 

Με εξαίρεση δύο νομοθετήματα, τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος Φυσικών Προσώπων του 1955 και τον περίπου αντίστοιχο του 1994, το φορολογικό μας σύστημα πάσχει. Είναι πολύπλοκο και γραφειοκρατικό. Ποτέ δεν ήταν αντικείμενο επιστημονικής έρευνας και αναζήτησης. Ποτέ δεν ήταν αποτέλεσμα έντιμου και ανοιχτού κοινωνικού και πολιτικού διαλόγου. Ποτέ δεν συζητήσαμε με ειλικρίνεια τους νόμους μας με τους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι φορολογικοί παράδεισοι στα χρηματοπιστωτικά οστεοφυλάκια μη ορατών νησίδων ελέγχονται από ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και είναι ανεκτοί από τις υπόλοιπες.

Ωρίμασε ο καιρός να ψηλαφίσουμε το αληθινό πρόσωπο του φορολογικού νομοθέτη. Και να αποκαταστήσουμε έναν έντιμο ανοιχτό διάλογο μαζί του. Χωρίς τηλεοπτικές κραυγές. Χωρίς πηχυαίους τίτλους.

 

Εφημερίδα Πρώτο Θέμα, Κυριακή 9.12.2012

 

Αντώνης Ν. Βγόντζας