Â
Â
Αυτό που πεÏιγÏάφει η ÎÎα ΚÏήτη σήμεÏα και το αναδεικνÏει σε Îνα από τα Ï€Ïώτα της θÎματα, είναι σαν να το ξÎÏουμε από τα Ï€Ïιν. ΥπάÏχουν αÏκετοί που λÎνε ότι Îχουμε Îνα μεγάλο κÏάτος και αντίστοιχα μία υπεÏÏ„Ïοφική δημόσια διοίκηση. Αν κοιτάξουμε μόνο το απόλυτο μÎγεθός της και το συγκÏίνουμε με εκείνο άλλων ευÏωπαϊκών κÏατών, θα Ï€ÏÎπει να καταλήξουμε στο συμπÎÏασμα ότι μάλλον Îχουν άδικο. Έχουμε μια γιγαντιαία δημόσια διοίκηση που δεν καλÏπτει τις Ï€ÏαγματικÎÏ‚ μας ανάγκες. Και παÏαμÎνει εχθÏική στον πολίτη.
Â
Î Ïοσωπικά είμαι μάÏÏ„Ï…Ïας πολλών πεÏιπτώσεων, που δημόσιοι υπάλληλοι καταφεÏγουν σε άλλες δημόσιες υπηÏεσίες και αντιμετωπίζονται εχθÏικά.
Â
Τι τελικά φταίει; Ο δημόσιος υπάλληλος είναι Îνας φοβισμÎνος υπάλληλος. ΠολλÎÏ‚ φοÏÎÏ‚ του φοÏτώνουν ευθÏνες που δεν Îχει. Ο ίδιος τις μεταθÎτει, είτε στους πιο πάνω, είτε στους πιο κάτω. Όσα λιγότεÏα κάνει, τόσο το καλÏτεÏο γι' αυτόν. Θα αποφÏγει την κÏιτική, θα αποφÏγει τις ευθÏνες. Και θα πεÏάσει γενικώς καλά.
Â
Αν, όμως, μείνουμε σε αυτή τη διαπίστωση, τότε Ï€ÏÎπει να ψάξουμε το γιατί αυτής της συμπεÏιφοÏάς. Πολλά τα γιατί.
Â
Φταίει ο κομματισμός που Îχει επιβληθεί και εξουδετεÏώσει και ευνουχίσει τη δημόσια διοίκηση. Ο άμεσος κομματισμός από τα κόμματα εξουσίας. Ο Îμμεσος κομματισμός μÎσα από Îνα νοθευμÎνο συνδικαλισμό. Και κακά Ï€ÏοσανατολισμÎνο.
Φταίει η αναξιοκÏατία. Ο δημόσιος υπάλληλος μποÏεί να εξελιχτεί, χωÏίς να αποδεικνÏει κάθε φοÏά την αξιοσÏνη του. Ο δημόσιος υπάλληλος που παίÏνει Ï€Ïωτοβουλίες, ενδιαφÎÏεται για τον πολίτη, τελικά βÏίσκει τον μπελά του.
Φταίμε και εμείς. ΠολλÎÏ‚ φοÏÎÏ‚ ζητάμε τα παÏάλογα. ΠολλÎÏ‚ φοÏÎÏ‚ δεν λÎμε την αλήθεια. ΠολλÎÏ‚ φοÏÎÏ‚ Ï€ÏοσπαθοÏμε να παÏαπλανήσουμε.
Δεν τα φάγαμε μαζί. Ο καθÎνας μας όμως Îχει το δικό του μεÏίδιο ευθÏνης.
Â
ÎÎα ΚÏήτη, τα ΚαθημειÏνά, ΠαÏασκευή 31.8.2012
Â
|