Στα Γιάννενα την επόμενη ημέρα από την 99^η επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης από τον τουρκικό ζυγό. Παρελαύνοντες μαθητές κάποιων λυκείων είχαν βρίσει και ασημονήσει σε βάρος των Αρχών της πόλης. Αδιακρίτως.

 

Κουβέντες πολλές, ζωηρές, με επιχειρήματα και αναλύσεις. Και όλων των ειδών απόψεις.

 

Δε νιώθω κανένα δισταγμό για τη δική μου θέση και τοποθέτηση. Ξέρω πολύ καλά πως οι περισσότεροι δε θα συμφωνήσουν μαζί μου. Έχω, όμως, ζωντανή την ελπίδα ότι αύριο θα είμαστε οι περισσότεροι . Λοιπόν...

Είμαι απένατι σε αυτές τις συμπεριφορές. Δεν έχουν καμία παλικαριά. Δεν αποδεικνύουν λεβεντιά. Δεν έχουν κανένα νόημα. Δεν εκπέμπουν κανένα μήνυμα. Φτηνές έως φτηνιάρικες. Εντάσσονται σε ένα κλίμα διαρκούς χαβαλέ, στο οποίο πολλοί θα ήθελαν να υποτάξουν μεγάλα κομμάτια της νεολαίας μας.

 

Ένα βήμα προς τα εμπρός. Κάθε γενιά θέλει να αποδειχτεί καλύτερη από την προηγούμενη. Κάθε νέα γενιά προσπαθεί να αποκτήσει ταυτότητα και μέσα από την αντιπαράθεσή της με την προηγούμενη. Όλοι μας έχουμε γευτεί την κάψα της εφηβικής επανάστασης κατά των γονιών μας. Αλλά ποτέ δεν τους φτύσαμε.

Και μπορεί, μπορεί να έχουμε τεράστιες ιστορικές ευυθύνες για την οικονομική, πολιτική και ιδεολογική κρίση που βιώνουμε. Όμως, μέχρι εκεί.

Η Ελλάδα που παραδίδουμε (δεν έχουμε ακόμη φύγει από τα μεγάλα στάδια των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων) δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα που παραλάβαμε. Κι αν καταφέραμε να ανατρέψουμε την τοτινή Ελλάδα, στην παλιά εκείνη θέση οικοδομήσαμε μία καινούργια αληθινή δημοκρατία. Το βιοτικό επίπεδο που απολαύσαμε είναι ασύλληπτο για τους πατεράδες μας. Και τις ελευθερίες που κατακτήσαμε τις χαρίσαμε σε όλους.

Παιδιά! Τέτοιες συμπεριφορές δεν τις αξίζουμε. Τέτοιες συμπεριφορές δε σας αξίζουνε.

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Πέμπτη 23.2.2012