Â
Η αίθουσα στην οδό ΑνδÏόγεω μου είναι ιδιαίτεÏα αγαπητή. Όταν Îχω το χÏόνο Ï„ÏÎχω σ΄αυτήν. Τελικά αÏκετά και συχνά. Τίποτα δεν πάει χαμÎνο. ÎŒ,τι λÎγεται, ÏŒ,τι εκφωνείται βÏίσκει Ï€ÏόσφοÏο Îδαφος.
Â
Χθες το βÏάδυ πήγα να ακοÏσω τον καθηγητή κ. ΜπουÏαντά. ΈπÏεπε κι εγω να συμβάλω στην παÏουσίαση του βιβλίου του ¨Το γÏάμμα της ελπίδας¨.
Â
Σημασία Îχουν όλα όσα είπε. Με σÏγχÏονο διδακτικό λόγο. Απλά, σταÏάτα, με παÏαδείγματα και με στοιχεία. Και με αÏχιτεκτονική δομή. Î Ïώτα πεÏιÎγÏαψε την κÏίση. Μετά ανÎλυσε τα αίτιά της. Και στο Ï„Îλος Îδειξε το δÏόμο της ελπίδας.
Τι κÏάτησα Ï€Ïοσωπικά; Την πεÏιγÏαφή και αποτίμηση της μεταπολίτευσης. Τα μεγάλα επιτεÏγματά της. Και τα Ï„Ïαγικά λάθη της. Είχαμε κόμματα στη μεταπολίτευση, μεγάλα και μικÏά. Και Ï€Î¿Î»Ï Î»Î¯Î³Î¿ αÎÏα δημοκÏατίας. Είχαμε οικονομική επÎκταση και διόγκωση. Αλλά ποτΠσταθεÏοÏÏ‚ παÏάγοντες και πηγÎÏ‚ ανάπτυξης. Είχαμε Ï€Ïοπαγάνδα. Και παπαγαλάκια. Και ξÏλινο λόγο. Αλλά σπάνια ακοÏσαμε ουσιαστικό πολιτικό λόγο. ΑνεξάÏτητο και ακηδεμόνευτο. Î Î¿Î»Ï Ï€Î¹Î¿ ενδιαφÎÏον ήταν το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του. Και το δεÏτεÏο μÎÏος της διάλεξης του. ΘÏμισε τα συγκλονιστικά Ï€ÏοτεÏήματα του Έλληνα. Τις βαθιÎÏ‚ και πλατιÎÏ‚ γνώσεις του. Τον όμοÏφο και γοητευτικό τόπο που Îζησε ο ίδιος και οι Ï€ÏοπάτοÏÎÏ‚ του. Τον τεÏάστιο πολιτιστικό πλοÏτο της χώÏας. Αυτόν που συχνά καταστÏÎφουμε, συχνά κÏÏβουμε και όχι σπάνια σκεπάζουμε. Έχουμε Îξυπνους ανθÏώπους. Αλλά Îχουμε και κάστες. Και ¨οικογÎνειες¨. Και κλεισμÎνους δÏόμους. Και αδιÎξοδα κοινωνικά και πολιτικά. Και κάτι ιδιαίτεÏα σημαντικό. ΧÏειαζόμαστε αντοχÎÏ‚. ΤÎσσεÏα με Ï€Îντε χÏόνια. Οι υπεÏαισιόδοξοι δεν αντÎχουν πολÏ.
Απαιτείται βοÏληση. Από όλους τους πολίτες. Δεν είναι θÎμα ¨ηγετών΄. Η υπόθεση της εξόδου από την κÏίση βÏίσκεται στα χÎÏια των πολιτών. Και σε αυτό το τελευταίο συμφωνώ απόλυτα.
ÎÎα ΚÏήτη, τα ΚαθημεÏινά, Î Îμπτη 22.12.2011
Â
|