Το κακό παράγινε! Η δήθεν είδηση διατρέχει το διαδίκτυο. Το ελληνικό και το ξένο. Μάλιστα, φιλοξενείται σε ένα από τα πιο γνωστά blogs της Γερμανίας. Σε δύο χρόνια θα μπορούμε να αποφασίσουμε για την ανεξαρτησία της Κρήτης. Ή, για την ακρίβεια, για τη δυνατότητα της Κρήτης να αποσχισθεί από τον εθνικό κορμό. Με δημοψήφισμα. Ε, και με την ευκαιρία να ρίξουμε κάνα-δυο μπαλωθιές.

 

Μέχρι πρόσφατα, όλες αυτές οι φωνές αντιμετωπίζονταν, όπως όλες οι γραφικότητες. Οι φωνές, όμως, αυτές έχουν πολλαπλασιαστεί τον τελευταίο καιρό. Διανύουμε μια περίοδο γκρίζα και σύγχυσης. Τα οικονομικά προβλήματα έχουν αυξηθεί και οξυνθεί. Η ανεργία τρομάζει πολλούς. Η ανέχεια προκαλεί πανικό. Και η έλλειψη σαφών μηνυμάτων από την κεντρική εξουσία διευρύνει το κενό και μειώνει την ικανότητα πολιτικής κρίσης και αξιολόγησης. Το πολιτικό περιβάλλον, λοιπόν, υποθάλπει ακόμα και τερατώδεις σκέψεις.

 

Έχω ξαναγράψει γι' αυτό το θέμα. Ελπίζω η «Νέα Κρήτη» να φιλοξενήσει το πλήρες κείμενο των απόψεών μου. Από τώρα, όμως, μπορώ να πω τον ελάχιστο πυρήνα των θέσεών μου.

 

Στο διεθνές δίκαιο, δεν προβλέπεται κανένα δημοψήφισμα για την απόσχιση ενός τμήματος του εθνικού χώρου, οποιουδήποτε κράτους. Ούτε προβλέπεται παρόμοια διαδικασία για την διακήρυξη της ανεξαρτησίας μέρους του εδάφους ενός κράτους. Ο εδαφικός χώρος ενός κράτους μπορεί να μειωθεί μόνο μετά από πολεμική ήττα.

Και δε θα 'ταν ούτε φρόνιμο, ούτε ηθικό, ούτε θα ανταποκρινόταν σε κάποιο ιστορικό αίτημα η έναρξη διαδικασίας απόσχισης της Κρήτης. Η Κρήτη προσφέρει πολλά στον Ελληνισμό. Και απολαμβάνει πολλά από τη συμμετοχή στο ανεξάρτητο κράτος του Ελληνισμού.

 

Μερικές φορές θυμώνω πολύ. Ειδικά όταν η άγνοια συναντά την ανοησία.

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Πέμπτη 3.3.2011