Πολύ χρήσιμη κι αυτή η δημοσκόπηση. Έβγαλε ποιες είναι οι ανάγκες του μέσου Κρητικού. Ποιες οι προτεραιότητές του. Και ποιοι οι φόβοι του.

Φοβάται την ανεργία. Ξέρει τι σημαίνει αυτό. Ειδικά αν η εργασία του αποτελεί τη μόνη πηγή εισοδήματός του. Ξέρει τις ταπεινώσεις της ανεργίας. Τη μοναξιά της ανεργίας. Ξέρει και τις εξαρτήσεις που η ανεργία τον οδηγεί. Και ποιος εγγυάται τις θέσεις εργασίας τη σημερινή εποχή; Οι πολλοί απαντούν: Η αγορά. Αρκετοί όμως υποστηρίζουν και το αντίθετο. Το κράτος εγγυάται τις θέσεις εργασίας. Με τρεις τρόπους.

Ο πρώτος: Ενισχύει την αγορά σχεδιασμένα.

Ο δεύτερος: Το κράτος εγγυάται ως πρωτοφειλέτης. Δηλαδή, το κράτος προσλαμβάνει.

Ο τρίτος: Το κράτος εγγυάται με ένα σύστημα πελατείας. Πολιτικής και κομματικής. Εκεί πλέον πέφτουμε στο μέσο ατέλειωτων κύκλων φαυλότητας.

Ο μέσος πολίτης αυτού του νησιού απαιτεί την εγγύηση της ασφάλειάς του. Ασφάλεια για τη ζωή του. Ασφάλεια για την περιουσία του. Ασφάλεια για τα αγαθά που δικαιούται να απολαμβάνει. Ασφάλεια και έναντι των κινδύνων που απειλούν την υγεία του. Και σήμερα ξέρει. Πως οι εγγυήσεις προστασίας της ζωής του και της σωματικής του ακεραιότητας είναι ανεπαρκείς. Και σήμερα ξέρει ότι η περιουσία του υπόκειται στην ¨ειδική εποπτεία¨ γνωστών και άγνωστων νονών της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Σήμερα επίσης ξέρει ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας αντιμετωπίζει συγκεκριμένα παθολογικά φαινόμενα. Σήμερα επίσης ξέρει πως για όλα αυτά πρέπει να παλέψει και αυτός και η Πολιτεία.

Το ΠΑΣΟΚ υποσχέθηκε Αλλαγή στη χώρα μας. Σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι όλα εφικτά. Δε θα πειράξει. Αρκεί να απαντήσει στο αίτημα του κάθε πολίτη να έχει μία δουλειά και να νιώσει ασφαλής στο σπίτι του και στην περιουσία του. Δεν είναι πολλά. Είναι όμως αρκετά.

 

 

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Σάββατο 9.1.2010