Το πρωτοσέλιδο της Νέας Κρήτης είναι πολύτιμο. Βοηθάει πολύ τους γονείς για να πάρουν αποφάσεις σε σχέση με την παροχή βοήθεια στα παιδιά τους στο ξεκίνημα της δικής τους ζωής. Όχι για το εάν, αλλά για το πότε. Και ιδίως όσον αφορά το ενδεχόμενο φορολογικό βάρος της γονικής παροχής.
Να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μέχρι το 1983 υπήρχε η προίκα. Ένας από τους πιο αναχρονιστικούς κοινωνικούς θεσμούς. Το κορίτσι έπρεπε να είχε την προίκα του. Δεν μπορούσε να παντρευτεί διαφορετικά. Η νέα οικογένεια δεν ξεκινούσε αν οι γονείς της νύφης δεν δωροδοκούσαν το γαμπρό. Με σπίτια και με χωράφια. Και με χωράφια. Και με λεφτά. Χρυσές λίρες. Έστω και εάν η νύφη ήταν σπουδασμένη.
Υπάρχουν ανέκδοτα, μικρές και μεγάλες ιστορίες για την προίκα. Στο νησί μας δεν ήσαν και τόσο έντονα τα σχετικά φαινόμενα. Ούτε ιδιαιτέρως διαβρωτική η σχετική κοινωνική παθολογία. Σε άλλα μέρη της Ελλάδας τα πράγματα ήταν χειρότερα και πιο ταπεινωτικά.
Το 1983 η προίκα καταργήθηκε. Στο πλαίσιο ενός νέου οικογενειακού δικαίου, που στηρίζεται στην ισότητα άνδρα και γυναίκας. Θεσμοί, όμως, με τόσο μεγάλο χρονικό βάθος όσο η προίκα δεν εξαλείφονται από τη μία μέρα στην άλλη. Επιβιώνουν μέσα από πολλούς θεσμούς, που έχουν άλλη δομή, άλλους κανόνες και άλλες αρχές. Άλλη φύση.
Η προίκα επιχειρήθηκε να διασωθεί μέσα από τον καινούργιο θεσμό της γονικής παροχής. Οι γονείς οφείλουν να βοηθούν τα παιδιά τους. Ανεξάρτητα από το φύλο. Όσο μπορούν οι ίδιοι. Και παραμένει η βοήθεια προς όφελος του παιδιού που δόθηκε. Και όχι του γαμπρού ή της νύφης.
Τι νόημα έχει αυτή η ιστορική διαδρομή; Να ξεκαθαρίσει το τοπίο στο οποίο θα κινηθούν οι αποφάσεις των γονιών.
Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Σάββατο 21.11.2009
|