Από την πρώτη στιγμή έθεσα το αίτημα της ανοιχτής κοινωνίας. Αυτό ήταν στο κέντρο των πιο πολλών συζητήσεων στις οποίες έχω συμμετάσχει τα τελευταία χρόνια. Αυτό είναι και ο κύριος άξονας των πιο πολλών παρεμβάσεων του πρωθυπουργού από την πρώτη ημέρα ανάληψης των υψηλών καθηκόντων του. Αυτό αποτέλεσε και τον κύριο πυρήνα θεσμικών παρεμβάσεων της σημερινής κυβέρνησης. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στις προσλήψεις.

Όλοι γνωρίζουμε την ομηρία των νέων συμπολιτών μας μέσα από τις συμβάσεις έργου ή ορισμένου χρόνου. Και τα τελευταία χρόνια μάθαμε ότι η ομηρία και ο αντίστοιχος εκβιασμός λέγεται Stage. Θέλω να ξεκαθαρίσω. Αποδέχομαι πλήρως και συμφωνώ με το σύνολο των ρυθμίσεων που ανακοινώθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Κρατάω μία μοναδική επιφύλαξη για τη μη καταβολή αμοιβής ή αποζημίωσης των νέων για όσες μέρες πράγματι δούλεψαν. Να το θυμάστε. Αυτοί θα δικαιωθούν δικαστικά. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί δικαστήριο που θα απορρίψει μία καλογραμμένη αγωγή για την καταβολή της σχετικής αμοιβής ή αποζημίωσης. Αυτή η επιφύλαξη, σε κάθε περίπτωση, δεν περιορίζει την ολόθερμη υποστήριξη μου στις πρόσφατες θεσμικές αποφάσεις.

Είναι όμως αυτό αρκετό; Όχι βέβαια! Προηγείται μία άλλη προϋπόθεση και εγγύηση για μία ανοιχτή κοινωνία. Η ισότητα στην πρόσβαση στο μεγάλο αγαθό της παιδείας. Και αυτή η ισότητα εξασφαλίζεται μόνο από την δωρεάν παροχή της παιδείας. Σε όλες τις βαθμίδες. Και όχι μόνο τυπικά. Η παραπαιδεία, λόγου χάρη, ακυρώνει στην πράξη τη δωρεάν παιδεία.

Και πάλι δεν πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις και εγγυήσεις για μία ανοιχτή κοινωνία. Τα νομικά εμπόδια πρέπει να αρθούν. Οι διακρίσεις πρέπει να καταργηθούν. Οι ¨παρέες¨ με πολιτικό ή κοινωνικό ή οικονομικό περιεχόμενο ή χαρακτήρα πρέπει να παύσουν να παίζουν κυρίαρχο ρόλο.

Με πολύ απλά λόγια. Πρέπει να αποτινάξουμε από πάνω μας την κοινωνία των κολλητών. Αυτή μας καθηλώνει σε νοοτροπία και πρακτικές που οι περισσότερες χώρες έχουν εγκαταλείψει. Τουλάχιστον αυτές που αποκαλούμε προοδευτικές.

 

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Τρίτη 27.10.2009