ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ

Αρθρογραφία  

arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
arrow
 






 

Loading

     Ποδόσφαιρο, αγάπη μου
-- 01/04/2009

  

   

Στα παιδικά μου χρόνια οι μπάλες ήσαν πανάκριβες για  την τσέπη των γωνιών μας. Τόπια είχαμε. Κάθε Πρωτοχρονιά και μεγάλη γιορτή. Μα σκάγανε εύκολα και γρήγορα. Οι δρόμοι στη γειτονιά μου ήσαν χωμάτινοι. Με λάκκους και λάσπη. Και σχεδόν παντού χαμένες ή χωμένες πρόκες. Ή σπασμένα τζάμια. Και σύρματα. Έτσι χωρίζανε τότε συχνά τις ιδιοκτησίες. Η γειτονιά μου ήταν σαν όλες τις γειτονιές.
Στη δεκαετία του΄50 παίζαμε ποδόσφαιρο με πέτρες και μπάλες από πανιά. Στη δεκαετία του ΄60 αγοράσαμε τις πρώτες μπάλες. Μετά το ΄70 αρχίσαμε να βαραίνουμε. Την μπάλα, όμως, δεν την ξεχάσαμε ποτέ. Τη λατρέψαμε. Και συνεχίζουμε. Χωρίς να το ΄χουμε μετανιώσει ποτέ.
Τα αξίζει όλα η μπάλα. Θέλει δύναμη. Και στο σώμα και στην ψυχή. Η μπάλα μαζεύει φιλοδοξίες και χαρίζει ελπίδες και προοπτικές. Γυρνάει  η τύχη τόσο γρήγορα, όσο η ίδια στρέφεται γύρω από τον εαυτό της. Με πολλούς άξονες. Και διαφορετικούς ρυθμούς.
Τα αξίζει όλα. Θέλει μυαλό η μπάλα και συλλογικότητα. Εξασκεί τη σκέψη. Διδάσκει τη συνεργασία με πολλούς. Και σε εκπαιδεύει στα έξυπνα σχέδια και αντισχέδια.
Τα αξίζει η μπάλα όλα. Ενάντια στις παράγκες της συναλλαγής. Και τους νονούς της νύχτας. Στα ξένα γήπεδα κάθε παιχνίδι είναι γιορτή για όλους. Ακόμα και αν διεξάγεται με επαγγελματίες. Σε μας η ¨ φίλαθλος ¨ εξέδρα βουλιάζει συχνά από τους στρατευμένους χούλιγκανς και τις ύποπτες διαδρομές τους.
Μια ευχή για το αποψινό παιχνίδι. Πολλά γκολ στην ποιότητα. Και το ένα της νίκης για την Ελλάδα.


Share |
 
papa
Ανοίξτε την Βουλή! Επιτρέπεται σύγχυση στα εθνικά θέματα; ¨Πορεία στην Ομίχλη της Κρίσης¨

 

 

Το ότι δεν φταίνε τα θύματα είναι, περίπου, βέβαιο. Τα περισσόÏ

Το non paper της αμερικανικής πρεσβείας και η τουρκική επιχειρημα

 

 

Πάρα πολύς κόσμος παραβρέθηκε στην παρουσίαση του Î

 

«ΔΙΚΗ»

20  χρόνια μετά την παραπομπή του Ανδρέα Παπαν

webdesign by mediapro || content management by fgcms